слязі́сты, ‑ая, ‑ае.
Які выдзяляе слёзы; які хварэе на слёзацячэнне. Хутка ўсе пайшлі на работу, у бараку засталіся толькі Федзя з маці ды старая сербка з сівай галавой і слязістымі вачыма. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пісю́ліць (іран.) ’плакаць’ (свісл., Сцяшк. Сл.). Ад назоўніка ^піс‑уль, у якім ‑уль — суфікс балтыйскага паходжання, параўн., літ. ‑ulys утварае nomina actionis, што абазначаюць такую дзейнасць арганізма, якая адбываецца незалежна ад яго волі, а *pis⇉і.-е. аснова, якая перадае гукаперайманне, калі што-небудзь льецца, цячэ (параўн. пісяць, пісаць ’мачыцца’). Параўн. таксама пні. nici ’слёзы’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рыда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Моцна плакаць, усхліпваць, залівацца слязамі. Арына не гаварыла нічога. Толькі рыдала, горка, уголас, па-жаночы. Мележ. Слёзы засцілаюць святло, і .. [Вера], тулячы твар у Нініны грудзі, пачынае рыдаць... Мікуліч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суня́ць сов.
1. уня́ть; (сдержать действие — ещё) останови́ть;
с. слёзы — уня́ть слёзы;
с. кроў — останови́ть кровотече́ние;
2. (прекратить движение) останови́ть;
с. нато́ўп — останови́ть толпу́;
3. (усмирить) уня́ть; успоко́ить; угомони́ть;
с. дзяце́й — уня́ть (успоко́ить, угомони́ть) дете́й;
4. перен. уня́ть;
с. гнеў — уня́ть гнев
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
асушы́ць, асушу́, асу́шыш, асу́шыць; асу́шаны; зак., што.
1. Зрабіць сухім.
А. балота.
2. Выпіць тое, што змяшчаецца, знаходзіцца ў чым-н. (разм.).
А. бакал.
◊
Асушыць вочы — перастаць плакаць (высок.).
Асушыць слёзы каму-н. — суцешыць (высок.).
|| незак. асу́шваць, -аю, -аеш, -ае і асуша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. асушэ́нне, -я, н. і асу́шка, -і, ДМ -шцы, ж. (да 1 знач.; спец.); прым. асуша́льны, -ая, -ае (паводле 1 знач.; спец.).
Асушальныя работы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кры́ўдна,
1. Прысл. да крыўдны.
2. безас. у знач. вык., звычайна каму. Пра пачуццё крыўды, якое зведвае хто‑н. Леанід пачырванеў, заблішчэлі слёзы — было сорамна перад таварышамі і крыўдна, што яму не вераць. Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ліць I несов., в разн. знач. лить; (струёй — ещё) хлеста́ть;
л. ваду́ ў бо́чку — лить во́ду в бо́чку;
дождж лье як з вядра́ — дождь льёт (хле́щет) как из ведра́;
со́нца лье цяпло́ на зямлю́ — со́лнце льёт тепло́ на зе́млю;
◊ л. кроў — пролива́ть кровь;
л. ваду́ на млын — (чый) лить во́ду на ме́льницу (чью);
л. слёзы — лить слёзы;
л. кракадзі́лавы слёзы — лить крокоди́ловы слёзы;
лье як з вядра́ — льёт как из ведра́;
л. пот — пролива́ть пот
ліць II несов. (изготовлять литьём) лить;
л. гарма́ты — лить пу́шки;
л. све́чкі — лить све́чи
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
◎ Плак ’плач’ (Нас.; Бяльк.; Юрч. Вытв.), плакалі, плакма плакаць, плакаць пяаком ’бедаваць, слёзна наракаць, плачучы, скардзіцца’ (Нас., ТС), мсцісл. плакану́ць ’горка паплакаць’, пяа‑ кыпьнік, плакун ’плаксун’ (Юрч. Вытв.), рус. пск., калін., наўг. плак ’плач, слёзы’, славен. plak ’плач, патаканне’, серб. славойск. plak ’голас вароны’. Да плакаць (гл.). Утворана па ўзору крык, крок пры дапамозе суф. ‑ь, што далучаўся да асновы *plak‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рака́ ж Fluss m -es, Flüsse; Strom m -(e)s, Ströme (вялікая);
◊ слёзы цяку́ць рако́й die Tränen flíeßen in Strömen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
połykać
незак. глытаць; каўтаць;
połykać łzy — глытаць слёзы;
połykać syłaby — глытаць словы; гаварыць невыразна
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)