астэ́нік, ‑а, м.

1. Чалавек, будове цела якога характэрны высокі рост, хударлявасць, доўгая шыя, выцягнуты чэрап, вузкі, рэзка акрэслены твар.

2. Чалавек, які пакутуе ад астэніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўсце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Станавіцца тоўстым, больш тоўстым. Рост мазалёў [Тамаш] заўважаў кожны раз, калі мазоль нават на валасок таўсцеў. Бядуля. Кляні ты пана — пан таўсцее. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акселера́цыя

(лац. acceleratio = паскарэнне)

1) паскоранае фарміраванне арганізма або асобных органаў;

2) імклівы рост, паскарэнне якога-н. працэсу (напр. каэфіцыент акселерацыі эканомікі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

урасця́жку, прысл.

Выцягнуўшыся, на ўсю даўжыню, на ўвесь рост. [Рыгор] заняў сваё месца, спачуваюча паглядзеўшы на вёрткія лаўкі, дзе ўрасцяжку ляжалі Ромусь і Генрык. Гартны. // Напружваючы сілы (пра коней).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ху́ткі

1. ско́рый; бы́стрый;

х. бег — бы́стрый бег;

2. бы́стрый;

х. рост прамысло́васці — бы́стрый рост промы́шленности;

3. (по времени) ско́рый;

х. прые́зд — ско́рый прие́зд;

○ ~кая дапамо́га — ско́рая по́мощь;

◊ у ~кім ча́се — в ско́ром вре́мени;

~кая распра́ва — коро́ткая распра́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

інтэркаля́рны

(лац. intercalarius = уставачны);

і. рост — рост раслін у даўжыню шляхам дзялення клетак першаснай мерыстэмы, аддаленай ад апікальнай і «ўстаўленай» паміж зонамі клетак, дыферэнцыяцыя якіх ужо закончана.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Gedéihen

n -s

1) рост, развіццё

2) по́спех, працвіта́нне, ро́сквіт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пагало́ўе, ‑я, н.

Агульная колькасць жывёлы ў гаспадарцы або на пэўнай тэрыторыі. Рост пагалоўя. □ За час вайны пагалоўе баброў не толькі не зменшылася, а, наадварот, значна павялічылася. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўксі́ны

(ад гр aukso = павялічваю)

група фітагармонаў, якія стымулююць рост раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ро́сля ’рост як працэс’ (карэліц., Марц.; Янк. 3.; лун., Шатал.; ганц., ст.-дар., ігн., Сл. ПЗБ). Другаснае ўтварэнне (Слаўскі, SP, 1, 106). Утворана ад дзеепрыметніка *orsl‑ъ ’які вырас, рослы’ і суф. *‑ja > *roslʼa.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)