Verbum

карбо́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе карболавую кіслату. Карболавы раствор.

•••

Карболавая кіслата гл. кіслата.

[Ад лац. carbo — вугаль і oleum — алей.]

о́смас, ‑у, м.

Спец. Павольнае прасочванне растваральніка ў раствор праз тонкую перагародку, якая раздзяляе іх.

[Ад грэч. ōsmos — штуршок, ціск.]

фіксаты́ў, ‑тыву, м.

Спец. Раствор, якім пакрываюць карандашныя малюнкі, чарцяжы, каб захаваць іх ад псавання.

[Фр. fixatif.]

холадаге́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Спец. Хімічны раствор у халадзільных устаноўках, які выкарыстоўваецца для ахаладжэння.

уплю́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Запырскаць чым‑н.; запэцкаць. Уплюхаць фартух у раствор гліны.

цэ́рыевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цэрыю, змяшчае ў сабе цэрый. Цэрыевы раствор. Цэрыевае злучэнне.

адзо́л, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адзаліць.

2. Вапнавы раствор, які прымяняецца пры апрацоўцы шкур.

адрэналі́н, ‑у, м.

Рэчыва, якое выдзяляецца надныркавымі залозамі або вырабляецца сінтэтычна і служыць лекавым сродкам. Раствор адрэналіну.