захапля́ючы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. цяпер. ад захапляць.

2. у знач. прым. Які выклікае захапленне; займальны, цікавы. Захапляючая размова. Захапляючая кінакарціна. □ Захапляючым было падарожжа ў такую пагоду і хацелася ехаць яшчэ шпарчэй. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разведаць, распытаць пра каго‑, што‑н.; атрымаць звесткі аб кім‑, чым‑н. Разы два ці тры спрабавалі [партызаны] прапытаць у самога вусатага, што за «шорсткая» размова была ў свірне. Янкоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

międzymiastowy

międzymiastow|y

міжгародны;

rozmowa ~a разм. міжгародная размова па тэлефоне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ніга́дкі ’бесклапотна, ні аб чым не думаючы’ (Бяльк.), ’добра’ (Ян.), ’хоць бы што, нядоўга думаючы’ (ТС), ні гадкі ’як ні ў чым не бывала, як з гусі вада’ (Шат.). Гл. гадка ’размова’, г. зн. ’без доўгіх размоў’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Telefonát

n -s, -e тэлефо́нная размо́ва, (тэлефо́нны) звано́к

ein ~ dúrchgeben* — перада́ць тэлефанагра́му

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

тавары́скі, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да таварыша (у 1 знач.).

Таварыская падтрымка.

2. Шчыры, сяброўскі.

Таварыская размова.

3. Кампанейскі, згаворлівы.

4. Які не мае афіцыйнага характару (пра спартыўныя спаборніцтвы).

Таварыская сустрэча па футболе.

○

Таварыскі суд — грамадскі суд у СССР для разгляду спраў, звязаных з парушэннем дысцыпліны, грамадскага парадку і пад.

|| наз. тавары́скасць, -і, ж. (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мы́сленный мы́сленны; уя́ўны; (умственный) разумо́вы;

мы́сленный разгово́р мы́сленная (уя́ўная) размо́ва;

мы́сленный о́браз мы́сленны (уя́ўны) во́браз;

мы́сленное пожела́ние пажада́нне ў ду́мках;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дружалю́бны, ‑ая, ‑ае.

Прыязны, добразычлівы. Дружалюбныя адносіны. Дружалюбны чалавек. □ Што-о, што вы сказалі? — перабіў Рыгора чыйсьці далёка не дружалюбны голас. Гартны. // Заснаваны на дружбе, на прыязных адносінах; узаемна добразычлівы. Дружалюбная палітыка. Дружалюбныя дзяржавы. Дружалюбная размова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Та́ры-ба́ры ’пустая размова, балбатня’ (ТСБМ), ’пустыя размовы’ (дзісн., Нар. сл.); сюды ж тараба́рыць ’балбатаць’ (ТСБМ), тараба́рыцца ’бязладна, шумна размаўляць’ (Юрч. Вытв.). Укр. та́ри‑ба́ри ’балбатня’, дыял. тараба́ри ’інтымная размова; пустая балбатня’, рус. та́ры‑ба́ры ’балбатня’, дыял. тараба́ры ’балбатня, размова’. Спалучэнне дзвюх рыфмаваных асноў не зусім высветленага паходжання, магчыма, гукапераймальнай прыроды. Першую з іх атаясамліваюць з элементам та́р(ы/а)‑ у тарато́рыць (гл.), суадносным з тала‑ ў талатоніць (гл.), другую — з ба́р(ы/а), напрыклад, ва ўкр. ба́ры ’балбатня’, у рус. бараба́ритъ ’тараторыць’, паводле Саднік і Айцэтмюлера (2, 123), суадноснае з бала‑ (гл. балакаць, балабоніць), якія з’яўляюцца ўтварэннямі, што ўзыходзяць да і.-е. *bha‑ (Фасмер, 4, 25; ЕСУМ, 5, 522; 1, 142–143; Мельнічук, Этимология–1987, 61; Варбат, Этимология–1982, 26). Паводле Варбат (Этимология–1984, 38), значэнне ’гаварыць’ для спалучэння другаснае, асноўнае — ’адходы вытворчасці’, што да *toriti (< *terti, гл. церці) і *bьrati (гл. браць). Праблематычна, хутчэй за ўсё, пераважала першаснае сінкрэтычнае значэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

converse

I [kənˈvɜ:rs]

1.

v.

гу́тарыць, размаўля́ць

2.

n.

гу́тарка, размо́ва f.

II [kənˈvɜ:rs]

1.

adj.

1) супрацьле́глы, проціле́глы

2) адваро́тны, пераве́рнуты

2.

n.

адваро́тнае цьве́рджаньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)