мы перекочёвываем на но́вую кварти́ру мы перабіра́емся на но́вую кватэ́ру.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
przechodzić
przechodz|ić
незак.пераходзіць;
to ~i wszelkie granice — гэта пераходзіць усе межы; гэта выходзіць за ўсе рамкі;
dreszcze mnie ~ą na samą myśl o tym — мяне праймаюць дрыжыкі пры адной [толькі] думцы аб гэтым
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
come down
а) зыхо́дзіць; зьяжджа́ць, зла́зіць
б) перадава́цца, перахо́дзіць з пакале́ньня ў пакале́ньне (па трады́цыі)
в) стра́ціць ра́нг, стано́вішча, гро́шы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
мадулява́ць
(лац. modulan = спяваць, іграць)
1) муз.пераходзіць з адной танальнасці ў другую (напр. м. голасам);
2) змяняць характар ваганняў (напр. м. электрычны ток).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
по́шапак, ‑пку, м.
Разм.
1. Тое, што і шэпт. Ціхі пошапак і пошум стаялі да таго часу, пакуль за чырвоным сталом не паявіўся дырэктар.Сабаленка.Палкоўнік пераходзіць на зусім ціхі пошапак.Кавалёў.
2.узнач.прысл.по́шапкам. Разм. Шэптам. Мы гаварылі, як змову вялі, пошапкам.Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жэлаці́н
(фр. gélatine, ад лац. gelatus = застылы)
бялковае рэчыва жывёльнага паходжання, раствор якога пры ахаладжэнні пераходзіць у студзяністы стан; выкарыстоўваецца ў кулінарыі, фатаграфіі, тэхніцы.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
◎ Пачны́ ’стравы’ (зэльв., Сцяшк.). Не зусім ясна. Відаць, утворана пры дапамозе суфікса ‑ь‑по (Слаўскі, SP, 136) ад назоўніка печ (< прасл.pektь). Мена пе‑ ў па‑ характэрная сакаючым гаворкам: галосная е (< ё) пасля губных пераходзіць у ‑α‑, напр., баліціса (з-пад Белавежскай пушчы) ’мыць бялізну’ < beliti sę, нават е (< е) > а: лун.пачаніна ’апёк’ (Сл. Брэс.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
überleiten
vt пераво́дзіць, перано́сіць
zum nächsten Punkt des Prográmms ~ — перахо́дзіць да насту́пнага пу́нкту прагра́мы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
жэлаці́н, жэлаці́на
(фр. gélatine, ад лац. gelatus = застылы)
бялковае рэчыва жывёльнага паходжання, раствор якога пры ахаладжэнні пераходзіць у студзяністы стан; выкарыстоўваецца ў кулінарыі, фатаграфіі, тэхніцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
БЕ́ЛЫЯ НО́ЧЫ,
светлыя ночы ў пачатку лета, калі вячэрняя зара пераходзіць у ранішні золак і ўсю ноч доўжыцца змрок. Назіраюцца ў Паўн. і Паўд. паўшар’ях на шыротах 60—90°, калі дыск Сонца апоўначы апускаецца ніжэй за гарызонт не больш як на 7°.