дэзадара́нт

(ад фр. dés- = ад, раз + лац. odor = пах)

сродак, які знішчае дрэнны пах і араматызуе паветра ў памяшканні, цела чалавека і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

гарката́, -ы́, ДМ -каце́ і гарко́та, -ы, ДМ -ко́це, ж.

1. Горкі смак, пах.

Г. ў роце.

Есці гаркату.

2. перан. Пачуццё горычы як вынік якіх-н. няўдач.

Г. на сэрцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скунс, -а, мн. -ы, -аў, м.

Драпежны звярок сямейства куніцавых з каштоўным футрам, які выдзяляе рэзкі смярдзючы пах, водзіцца ў Паўночнай і Цэнтральнай Амерыцы, а таксама футра гэтага звярка.

|| прым. ску́нсавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смало́вы смолево́й; смоли́стый;

с. пах — смолево́й за́пах;

~вае пале́на — смоли́стое (смолево́е) поле́но

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нафталі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нафталіну. Нафталінавы пах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацэто́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да ацэтону. Ацэтонавы пах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэазо́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крэазоту. Крэазотавы пах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнілі́зна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і гніль. Пах гнілізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дурнап’я́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дурнап’яну. Дурнап’янавы пах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасге́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фасгену. Фасгенавы пах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)