expose [ɪkˈspəʊz] v.
1. пакіда́ць незасцяро́жаным (ад небяспекі, сонца, дажджу і да т.п.);
not to be exposed to light не пакіда́ць пад уздзе́яннем святла́;
people exposed to high levels of radiation лю́дзі, які́я знахо́дзяцца пад уздзе́яннем высо́кіх доз радыя́цыі;
Don’t expose the child to strong sunlight. Не пакідайце дзіця на моцным санцапёку.
2. выкрыва́ць, выяўля́ць;
expose the truth/one’s fears выяўля́ць пра́ўду/стра́хі
3. рабі́ць вы́трымку (у фатаграфіі)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
relinquish
[rɪˈlɪŋkwɪʃ]
v.t.
1) пакіда́ць, адмаўля́цца ад чаго́, саступа́ць, перадава́ць што каму́
2) She has relinquished all hope — Яна́ стра́ціла ўсю́ надзе́ю
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пакі́дацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
1. Кідацца на працягу нейкага часу. — Захварэла [маці] пры немцах на тыфус. Тыдні тры пакідалася ў гарачцы і памерла. Грахоўскі.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Кінуцца, упасці на што‑н. або куды‑н. — пра ўсіх, многіх. Камандзір даў каманду спыніцца. Чырвонаармейцы пакідаліся на траву пад бярозамі, паабапал шырокай дарогі. Чорны.
пакіда́цца, ‑а́ецца; незак.
Зал. да пакіда́ць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трасі́раваць 1, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
1. Абазначыць (абазначаць) трасу (у 1 знач.). Трасіраваць водаправодную сетку. □ Андрэй стаіць ля прыбора і трасіруе шлях будучай канавы на балоце. Дуброўскі.
2. Пакінуць (пакідаць) след пры палёце (пра кулю, снарад і пад.).
трасі́раваць 2, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
У фінансавай справе — перавесці (пераводзіць) выплату грошай на другую асобу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Betrácht
außer ~ lássen* — пакіда́ць без ува́гі
in ~ kómmen* — быць улі́чаным
in ~ zíehen* — браць пад ува́гу
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
pledge1 [pledʒ] n.
1. абяца́нне; абавяза́цельства
2. зало́г, закла́д;
leave in pledge пакіда́ць у закла́дзе;
a pledge of love зало́г каха́ння
♦
sign/take the pledge dated даць заро́к не піць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Ня́хаць ’бегаць у пошуках спажывы’. Няясна; магчыма, звязана з Ахаць (яхыць) ’брахаць (пра сабаку, які праследуе здабычу)’, гл. Параўн. таксама нах‑нах! ’падзыўныя воклічы для сабакі’ (мсцісл., З нар. сл.), якое разглядаецца як фанетычнае перайманне голасу сабакі, што праследуе звера (Тура, Этнолингвистика текста. Семиотика малых форм фольклора, І. Тез. и предв. мат-лы к симп. М., 1988, 107); у такім выпадку змякчэнне можа мець экспрэсіўны характар, параўн. ня‑ня ’тс’ (гл.), рус. нех‑нех ’словы, якімі падклікаюць сабак’.
◎ Няха́ць, няхаіць ’адкладваць справу з-за гультайства ці нядбальства’ (Нас.), укр. нехати ’не рухаць’, нехаяти ’не дбаць; ігнараваць што-небудзь’, рус. нехати ’пакідаць, пушчаць’, польск. niechać ’дапускаць, дазваляць; не рухаць, пакідаць у спакоі, не звяртаць увагі’, чэш. nechati ’тс’, славац. nechať ’тс’, в.-луж. njechać, н.-луж. njechaś ’не цікавіцца, не мець жадання’, палаб. nechat ’пушчаць’, славен. nehati ’перастаць, пусціць’, серб.-харв. не xäjam ’не звяртаць увагі, не клапаціцца’, балг. нехая ’не турбавацца, не клапаціцца’. Прасл. *nechajati/*nechatiy утворанае ад *chajati/*chatiy этымалагічна не зусім яснага, параўн. Бязлай, 1, 190; Шустар-Шэўц, 13, 1010; Фасмер, 3, 70; Махэк₂, 394. Параўн. хаяць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
exit2 [ˈeksɪt, ˈekzɪt] v.
1. fml выхо́дзіць, пакіда́ць (будынак і да т.п.)
2. comput. ско́нчыць карыста́нне камп’ю́тарнай праграма́й
3. : (ва ўказаннях да п’есы, што акцёр павінен пайсці са сцэны) Exit Hamlet Га́млет выхо́дзіць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
behálten
* vt
1) пакіда́ць (у сябе), захо́ўваць
2) запаміна́ць, па́мятаць
im Áuge ~ — мець на ўва́зе
etw. bei sich (D) ~ — пакіда́ць, захо́ўваць за сабо́й;перан. утаі́ць што-н.
ich hábe es gut ~ — я цвёрда гэ́та по́мню
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
экску́рсія, ‑і, ж.
1. Наведванне (звычайна калектыўнае) чаго‑н., паездка, прагулка куды‑н. з навуковай, адукацыйнай ці іншай мэтай. Экскурсія ў музей. □ Экскурсія закончылася, але нікому з вучняў не хацелася пакідаць завод — так тут усё было цікава, захапляюча. Рунец.
2. Разм. Група ўдзельнікаў такой паездкі, прагулкі, наведвання. І вось аднойчы, ужо сярод лета, на Манін агарод прыйшла цэлая экскурсія: старшыня калгаса, брыгадзіры і Іван Навумавіч. Якімовіч.
[Ад лац. excursus — вылазка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)