предоставля́ть
1. (давать в пользование чего-л., давать возможность обладания) дава́ць; аддава́ць; уступа́ць;
предоставля́ть возмо́жность дава́ць магчы́масць;
предоставля́ть ме́сто дава́ць ме́сца;
предоставля́ть свою́ кварти́ру в чьё-л. распоряже́ние аддава́ць (уступа́ць) сваю́ кватэ́ру ў чыё-не́будзь распараджэ́нне;
2. (давать возможность делать что-л., распоряжаться чем-л.) дава́ць (магчы́масць, пра́ва, дазво́л і да таго́ падо́бнае); пакіда́ць; дазваля́ць;
предоставля́ть все удо́бства дава́ць усе́ выго́ды;
предоставля́ть вы́бор дава́ць магчы́масць (пра́ва) выбіра́ць (вы́браць);
предоставля́ть реше́ние вопро́са кому́-л. пакіда́ць вырашэ́нне пыта́ння на каго́-не́будзь, дава́ць магчы́масць (пра́ва) вы́рашыць пыта́нне каму́-не́будзь;
предоставля́ть чьему́-л. усмотре́нию пакіда́ць на чыё-не́будзь меркава́нне (вырашэ́нне);
предоставля́ть до́брой во́ле пакіда́ць на до́брую во́лю;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)