берэ́йтар м уст

1. (аб’ездчык) Zúreiter m -s, -;

2. (настаўнік верхавой язды) Réitlehrer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

teacher

[ˈti:tʃər]

n.

наста́ўнік -а m., наста́ўніца f.; выкла́дчык -а m., выкла́дчыца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прафесу́ра

(ням. Professur, ад лац. professor = настаўнік)

1) званне, пасада прафесара;

2) прафесары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

матывава́ць, ‑тывую, ‑тывуеш, ‑тывуе; зак. і незак., што.

Прывесці (прыводзіць) матывы, довады, якія тлумачаць, апраўдваюць якія‑н. дзеянні, ўчынкі. Настаўнік павінен, матываваць кожную ацэнку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэ́бе ’спадар (пры звароце да яўрэя) (Нас.). З ідыш reb ’спадар (зварот) < ст.-яўр. rabbī ’настаўнік (зварот)’. Магчыма, форма рэбе ўтварылася пад уплывам клічнага склону (параўн. пан — пане). Гл. яшчэ рабін 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скаламбу́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Сказаць каламбур. — Слаўная ты кабетка, бабка Параска! — прамовіў настаўнік. — І сэрца тваё добрае і розум твой разумны! — скаламбурыў ён. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

capable

[ˈkeɪpəbəl]

adj.

здо́льны, зда́тны, спра́ўны, кампэтэ́нтны

a capable teacher — здо́льны наста́ўнік

•

- capable of

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мюры́д

(ар. murid)

мусульманскі паслушнік, які павінен безагаворачна падпарадкоўвацца вышэйшаму настаўнік — імаму або шэйху.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

extérn

a во́нкавы, знадво́рны; чужы́; пазашта́тны

~er Léhrer — пазашта́тны наста́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Spórtlehrer

m -s, - наста́ўнік фізкульту́ры (у школе); спартыўны інстру́ктар, трэ́нер

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)