здзе́кавацца

1. (мучыць) quälen vt, péinigen vt;

2. (абражаць, кпіць) verspótten vt, verhöhnen vt, sich lústig máchen (über A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абцярпе́цца, ‑цярплюся, ‑церпішся, ‑церпіцца; зак.

Разм. Звыкнуцца з чым‑н. непрыемным, з якімі‑н. непаладкамі. Пад канец другога тыдня астрожная адзінота і нуда сталі менш мучыць Максіма. Ён абцярпеўся і пачаў крыху прывыкаць да ўсяго гэтага. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аддрэ́нчыць ’аддрукаваць’ (Шат.). Відаць, кантамінацыя дрэнчыць (< польск. dręczyć ’мучыць, дакучаць, ціснуць’) і друкаваць (< польск. drukować).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Паствіцца, паствитисе (1588 г.) ’мучыць, катаваць’ (Гарб.). Са ст.-польск. pastwić się (nad kimś) ’здзекавацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

harrow

[ˈhæroʊ]

1.

n.

барана́ f.

2.

v.t.

1) баранава́ць

2) нано́сіць боль; му́чыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

torturować

незак. катаваць, мучыць;

torturować specjalnymi przyrządzami — катаваць спецыяльнымі прыладамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wymaglowywać

незак.

1. качаць (бялізну);

2. перан. разм. мучыць; вымотваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

umartwiać

незак. мучыць; гнясці; засмучаць;

umartwiać ciało — забіваць плоць (цела)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

żyłować

незак.

1. выцягваць жылы;

2. перан. цягнуць жылы; мучыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

*Мужлава́ць, мужлова́ць ’дрэнна есці, рыцца ў ежы (напр., аб свінні)’ (ТС). Няясна. Магчыма, балтызм. Параўн. mū́žlioti ’мучыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)