недавы́канаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выканаць менш, чым належыць, патрэбна; не выканаць якой‑н. нормы. Недавыканаць план.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недаплаці́ць, ‑плачу, ‑плаціш, ‑плаціць; зак., што і чаго.

Заплаціць, выплаціць менш, чым трэба, чым належыць. Недаплаціць два рублі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасі́ў

(лац. passivus = нядзейны)

1) менш дзейная, менш ініцыятыўная частка арганізацыі, калектыву;

2) сукупнасць даўгоў і абавязацельстваў прадпрыемства (проціл. актыў 2);

3) перавышэнне грашовых замежных расходаў краіны над яе даходамі, атрыманымі з-за мяжы (проціл. актыў 3);

4) тое, што складае адмоўны бок якой-н. з’явы, справы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

przeto

кніжн. таму; пагэтаму;

nie mniej przeto — тым не менш

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

all the same

аднак, усё ж такі́, а ўсё ж; тым ня менш

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

слабіна́, ‑ы; мн. слабіны, ‑бін; ж.

1. Спец. Слаба нацягнутая частка снасці (дроту, каната, палотнішча і пад.).

2. Спец. Менш моцнае, менш трывалае месца ў чым‑н. Слабіна ў палярных ільдах. Перакосы, зазоры, слабіны, адставанні — заганы мэблі.

3. перан. Разм. Недахоп, слабае месца ў каго‑н., у чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зама́ла, прысл.

Разм. Менш чым трэба; малавата. А мне дзвюх моў і слоў замала, Каб нешта простае сказаць. Пысін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абва́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго.

Адпускаючы каму‑н. тавар, знарок ці памылкова адважыць менш, чым трэба. Абважыць пакупніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недапі́ць, ‑п’ю, ‑п’еш, ‑п’е; ‑п’ём, ‑п’яце; заг. недапі; зак., што і чаго.

Выпіць менш, чым трэба, не наталіць смагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́макнуць, -ну, -неш, -не; вы́мак, -кла; -ні; зак.

1. Стаць зусім мокрым.

В. на дажджы.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Набыць якія-н. уласцівасці, выгляд, паляжаўшы ў вадзе, вадкасці.

Селядзец вымак (стаў менш салёным). Лён вымак.

|| незак. вымака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)