мно́го нареч., в знач. сказ. шмат; мно́га, бага́та;
◊
ни мно́го, ни ма́ло ні мно́га, ні ма́ла.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
нясы́ты, ‑ая, ‑ае.
Які набраў мала сала, тлушчу (пра жывёлу, якая ідзе на забой). Нясытае парася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недаву́к м, недаву́чка м, ж разм vórzeitiger Schúlabgänger;
2. (мала дасведчаны чалавек) Hálbgebildete (sub) m -n, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
slightly
[ˈslaɪtli]
adv.
ма́ла; крыху́, ледзь
I know him slightly — Я крыху́ яго́ ве́даю
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
нізкаапла́тны, ‑ая, ‑ае.
Які аплачваецца па нізкаму тарыфу. Нізкааплатная пасада. // Такі, за які мала плацяць. Нізкааплатная работа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
shortage [ˈʃɔ:tɪdʒ] n. недахо́п, няста́ча, дэфіцы́т; брак;
There is a shortage of potatoes this year. У гэтым годзе мала бульбы.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
нагарава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.
Зазнаць многа гора. Нагаравацца з дзецьмі. □ [Лабановіч:] — А якія заработкі — плыты? Калі прынясе дзесяць рубельчыкаў, то і добра. А колькі нагаруецца, нацерпіцца! Колас. — Мама, матуля наша родная! Шкадуем мы цябе... Ці мала ты нагаравалася, мала натупалася ў гэтым двары ды горадзе? Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гаспады́ньства, ‑а, н.
Разм. Дзейнасць, занятак гаспадыні. Беламу вясельнаму плаццю [Марыны] .. мала і замінаў фартух — сведчанне яе гаспадыньства. Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
obwinięcie
н. абвіванне;
na obwinięcie palca — вeльмі мала, на адзін нюх
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
улама́ць, уламлю́, уло́міш, уло́міць; улама́ў, -ма́ла; уламі́; улама́ны; зак. (разм.).
1. што. Праламаць, зрабіць пралом.
У. страху.
2. што і чаго. Ломячы, аддзяліць, адламаць.
У. хлеба.
3. перан., каго (што). Пераканаць, угаварыць з цяжкасцю.
Ледзь уламалі ўпартага.
|| незак. уло́мліваць, -аю, -аеш, -ае і уло́мваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. уло́мліванне, -я, н. і уло́мванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)