малазо́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які змяшчае ў сабе мала попелу, шлаку. Малазольныя тарфянікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малашэ́рсны, ‑ая, ‑ае.

Які дае мала шэрсці; з кароткай шэрсцю. Малашэрсная парода авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crease-resistant

[ˈkri:srɪ,zɪstənt]

adj.

які́ не каме́чыцца або́ ма́ла каме́чыцца, няко́мкі, нямну́ткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

reliance [rɪˈlaɪəns] n. (on/upon) даве́р; упэ́ўненасць;

I put little reliance on him. Я мала яму давяраю.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

schooling [ˈsku:lɪŋ] n. адука́цыя, навуча́нне;

free schooling бяспла́тная адука́цыя;

He hаd very little schooling. Ён мала вучыўся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vegetation [ˌvedʒɪˈteɪʃn] n. fml раслі́ннасць;

The re is little vegetation in the desert. У пустыні мала расліннасці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Во́маль прысл. ’мала, малавата’ (Юрч.). Да мал‑. Адносна словаўтваральнай мадэлі гл. вобмаль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

неўраджа́йны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і неўрадлівы. Зямлі мала, зямля неўраджайная, голы пясок. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацёклы, ‑ая, ‑ае.

Які мае ацёчнасць. Яго твар, крыху ацёклы, але мала маршчыністы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаўдо́йны, ‑ая, ‑ае.

З невялікім удоем, які дае мала малака. Малаўдойная карова. Малаўдойны статак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)