чу́ткі, -ая, -ае.

1. Які лёгка і добра ўспрымае што-н. слыхам, нюхам.

Чуткія сабакі.

2. Уражлівы, успрыімлівы.

Чуткая душа.

3. Неглыбокі, лёгкі.

Ч. сон.

|| наз. чу́ткасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эмацыяна́льны, -ая, -ае.

1. гл. эмоцыя.

2. Які выражае эмоцыі, насычаны, выкліканы імі.

Эмацыянальная размова.

3. Здольны жыва рэагаваць, які лёгка паддаецца эмоцыям.

Эмацыянальная асоба.

|| наз. эмацыяна́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Schónkost

f - мед. (для лёгка хворых) дые́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

легка..., (гл. лёгка...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «лёгка...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: легкаважны, легкаплаўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nietrudno

няцяжка, лёгка;

nietrudno to zrobić — гэта лёгка (няцяжка) зрабіць;

nietrudno o wypadek — да няшчасця не далёка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

глі́сер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Пласкадоннае быстраходнае маторнае судна, якое пры вялікай хуткасці лёгка слізгаціць па воднай паверхні і дае малую асадку (у 2 знач.).

|| прым. глі́серны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адыхо́длівы і адхо́длівы, -ая, -ае.

Які хутка і лёгка супакойваецца пасля злосці, гневу, раздражнення; здольны хутка забываць крыўду.

У яе сэрца адыходлівае.

|| наз. адыхо́длівасць, -і, ж. і адхо́длівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лёгкараствара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які добра, лёгка раствараецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пля́мкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які лёгка пляміцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рані́мы, ‑ая, ‑ае.

Якому лёгка прычыніць душэўны боль, пакуты; уражлівы. Гады і нягоды сагнулі старэчую спіну, але душа маці засталася простай, чулай, лёгка ранімай. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)