перастаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да пераставіць (у 1–3 знач.).

•••

Ледзь ногі перастаўляць — тое, што і ледзь ногі цягнуць (гл. цягнуць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́ўзаць

1. kríechen* vi (s);

2. разм (ледзь рухацца) sich mühsam fórtschleppen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ле́дзьве

1. прысл mit gróßer Mühe, únter gróßen Ánstrengungen;

2. гл ледзь

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

курвату́ра

(лац. curvatura = крывізна)

ледзь прыкметная крывізна прамалінейных частак будынка, якая выкарыстоўваецца для ліквідацыі аптычных скажэнняў і для ўзмацнення пластычнай выразнасці архітэктуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Прышло́паць (прышломатэ) экспр. ’ледзь дайсці’ (драг., Нар. лекс.). Гл. шлёмаць, шлэмаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

slightly [ˈslaɪtli] adv. злёгку, ледзь, ле́дзьве;

I know him only slightly. Я толькі крыху ведаю яго.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

weeny [ˈwi:ni] adj. infml мале́нькі, малю́сенькі, малюпа́сенькі;

She gave a weeny yawn. Яна ледзь бачна пазяхнула.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зер

1. Тонкая нітка ледзь бачнай у далечыні сцежкі, дарожкі паміж дзялянкамі ў лесе (Слаўг.).

2. Ледзь бачная пуцінка, дарожны след увечары (Мсцісл. Юрч., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Бына́ймней, бына́мней ’калі б; ледзь’ (Нас.). Запазычанне з польск. bynajmniej. Кюнэ, Poln., 47.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уцале́лы, ‑ая, ‑ае.

Які ўцалеў, захаваўся. Недалёка ад чыгункі, якая перасякала вуліцу, стаяла кучка ўцалелых.. домікаў. Якімовіч. Уцалелыя куткі аконных шыб ледзь-ледзь шарэюць. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)