ВУЛКАНІ́ЧНАЯ СЬЕ́РА, Ціхаакіянская Кардыльера,

ланцуг вулканічных конусаў, які цягнецца ўздоўж Ціхаакіянскага ўзбярэжжа Цэнтр. Амерыкі. Дзеючыя вулканы: Тахумулька (4217 м) у Гватэмале (найвыш. пункт Цэнтр. Амерыкі), Санта-Ана, Ісалька (Сальвадор), Ірасу (Коста-Рыка) і інш.

т. 4, с. 292

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́травіцца ​1, ‑віцца; зак.

1. Атрымацца ад уздзеяння хімічных рэчываў (пра ўзор, адбітак). Вытравіўся афорт.

2. Знішчыцца ад хімічнага ўздзеяння; вывесціся. Вытравіліся плямы.

вы́травіцца ​2, ‑віцца; зак.

Спец. Паступова спусціцца (пра якарны ланцуг, канат і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жва́ка-га́лс

(гал. zwak-hals)

прымацаваны да корпуса судна кавалак ланцуга з круком, да якога прымацоўваецца якарны ланцуг.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шунт

(англ. shunt = адгалінаванне)

электрычны або магнітны ланцуг, які ўключаецца паралельна асноўнаму ланцугу вымяральнага прыбора для аслаблення току.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

mountain [ˈmaʊntən] n.

1. гара́;

a chain/range of mountains ланцу́г гор;

We spent a week in the mountains. Мы правялі тыдзень у гарах.

2. (of) infml мно́ства, шмат, ку́ча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Капо́ра 1 ’ланцуг для прывязвання лодкі’ (петрык. Мат. Гом.). Няясна. Магчыма, у выніку распадабнення з какора (гл.) ’крывы камель, корань дрэва’, семантыка якой развівалася наступным чынам: ’крывы камель (дуба), які выкарыстоўваўся ў якасці шпангоўта лодкі’ > верхняя частка шпангоўта, за якую прывязвалі лодку’ > ’ланцуг’.

◎ Капо́ра 2, напора ’а нічога, дармо’, ’няхай сабе, ліха з ім’ (пін., Нар. лекс., Жыв. сл.). Відавочна, з’яўляецца працягам укр. капар. якое з іўрыцк. kappärä ў пераносным значэнні ’варты жалю’, ’мізэрны’, ’нічога не варты’, якое з дзеяслова карат ’пакрываць’ кірзгг ’выбачыць, пакрыць віну’ (ЕСУМ, 2, 369).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zeskoczyć

zeskoczy|ć

зак.

1. саскочыць;

2. сарвацца;

łańcuch ~ł — ланцуг сарваўся

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chain​2 [tʃeɪn] v.

1. замацо́ўваць ланцуго́м, прымацо́ўваць ланцуга́мі

2. трыма́ць у ланцуга́х, кайдана́х; прыко́ўваць, прывя́зваць (таксама перан.);

chain (up) a dog пасадзі́ць саба́ку на ланцу́г

3. зачыні́ць на ланцужо́к (дзверы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

катэна́ны

(ад лац. catena = ланцуг)

хімічнае злучэнне з дзвюх або болын цыклічных малекул, звязаных паміж сабой як звёны ланцуга.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бры́дэль

(англ. bridle = аброць)

ланцуг для ўтрымання судна на рэйдзе, прымацаваны адным канцом да якара, а другім да плывучай бочкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)