brygadzista

м. брыгадзір; кіраўнік брыгады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

leader

[ˈli:dər]

n.

1) правады́р, кіраўні́к -а́ m., лі́дэр -а m.

2) рэ́гент -а m., рэ́гентка f.; кіраўні́к (арке́стру, хо́ру)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

schoolmaster

[ˈsku:l,mæstər]

n.

наста́ўнік -а m., кіраўні́к шко́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

брыгадзі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Кіраўнік брыгады (у 2 знач.).

Калгасны б.

2. Ваенны чын у рускай арміі ў 18 ст., сярэдні паміж палкоўнікам і генералам.

|| прым. брыгадзі́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марша́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м. (гіст.).

1. Вышэйшая службовая асоба ў Вялікім Княстве Літоўскім і Рэчы Паспалітай.

2. У Беларусі ў 19 ст: выбраны з ліку шляхты кіраўнік губерні або павета.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правады́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Кіраўнік грамадскага руху, партыі.

2. Чалавек, які стаіць на чале каго-, чаго-н., кіруе кім-, чым-н.

П. войска. П. племя.

|| прым. правады́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Містры́ня ’кіраўнік дома, ключніца’ (Нас.). Да ахмістры́ня (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

superintendent [ˌs(j)u:pərɪnˈtendənt] n.

1. кіраўні́к, зага́дчык; кантралёр

2. суперінтэнда́нт (старшы паліцэйскі чын у Вялікабрытаніі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

менажо́р і ме́неджэр, ‑а, м.

1. Асоба, якая арганізоўвае публічныя выступленні артыстаў, спартсменаў.

2. Кіраўнік, дырэктар буйнога капіталістычнага прадпрыемства.

[Фр. menageur, англ. menager.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кандацье́р, ‑а, м.

Кіраўнік наёмнай дружыны ў Сярэдневяковай Італіі. // Кніжн. Пра чалавека, які дзеля выгады гатоў абараняць любую справу.

[Іт. condottiere ]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)