вскрик крык, род. кры́ку м., ускры́к, -ку м.; (выкрик) вы́крык, -ку м., вы́гук, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оглуши́тельный аглуша́льны; мо́цны;

оглуши́тельный уда́р гро́ма аглуша́льны (мо́цны) уда́р гро́му;

оглуши́тельный крик аглуша́льны (мо́цны) крык;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пусты́ня пусты́ня, -ні ж.;

◊

глас вопию́щего в пусты́не книжн. ма́рны ля́мант; крык адзіно́кага ў пусты́ні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́лас, ‑у, м.

Разм. Бязладны шматгалосы крык, шумная нястройная размова. Гурт дзяцей, што таўпіліся перад варотамі будынка, падняў зычны галас. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Разм. Зачараваць. Счараваў вяскоўцаў снег: Хоць бы слова, крык ці смех, — Ціха-ціха. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кліч ’заклік, крык, вокліч’ (ТСБМ). Гл. клікаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кіш ’пагрозны крык на курэй’ (Дразд ). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разві́кацца ’пачаць крычаць’ (Юрч. СНЛ). Вытворнае ад вік ’крык, піск’ (Юрч.), якое лічыцца выключна паўднёваславянскім (БЕР, 1, 146), параўн. аднак побач з балг. вик ’крык’, славен. vík ’тс’, рус. дыял. ви́кот ’пранізлівы, рэзкі крык; віск’, ви́канье ’крык, віск жывёл’, ви́кать ’скуголіць, вішчаць, выць’, а таксама серб.-харв. разви́кати се ’раскрычацца’, балг. ви́кам ’крычаць; клікаць, гукаць’, славен. vikati ’тс’, што ўзыходзяць да гукапераймальнага *vy < і.-е. *ū, параўн. выць (гл.). Роднасныя да літ. ap‑úokas ’сава’, лат. aũka ’бура’, ūkšuot ’верашчаць’ (БЕР, 1, 146–147; Сной₃, 820).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ра́дасны froh, fréudig; Fréuden-;

ра́дасная ве́стка fréudige Nách richt;

ра́дасны крык ein Fréudenschrei, ein Áufruf der Fréude

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Крыкаві́шча ’адлегласць на голас’ (ТС). Да крык (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)