канспекты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае характар канспекта; кароткі, сціплы. Канспектыўны пераказ даклада. Канспектыўнае паведамленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kzfr., kzfrg.

= kurzfristig – на кароткі тэрмін, кароткатэрміновы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Spot

[spɔt]

m -s, -s (каро́ткі) рэкла́мны тэкст [фільм]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

geráfft

a

ein ~er Überblick — каро́ткі [сці́слы] агля́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

кра́ткий каро́ткі; (сжатый) сці́слы;

«и» кра́ткое «і» каро́ткае;

кра́ткий гла́сный лингв. каро́ткі гало́сны;

кра́ткие прилага́тельные грам. каро́ткія прыме́тнікі;

кра́ткое изложе́ние сці́слы перака́з;

в кра́тких слова́х у не́калькіх сло́вах;

быть кра́тким быць сці́слым.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ната́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Кароткі запіс аб чым-н.

Рабіць нататкі.

2. Кароткае паведамленне, інфармацыя ў друку пра што-н.; артыкул.

Нататкі журналіста.

Газетная н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мігаце́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -гаці́ць; незак.

1. Паказвацца на кароткі час і знікаць з поля зроку.

2. Свяціць, блішчаць няроўным бляскам.

Мігацяць зоркі.

|| наз. мігаце́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

візі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Спецыяльна аддрукаваная картка з прозвішчам і пасадай каго-н. (разм.).

2. Аднабортны кароткі сурдут з закругленымі поламі.

3. Мужчынская ручная сумачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Карту́ль ’чалавек малога росту’ (Жд. 3). Слова, у якім захавалася прасл. kortъ у значэнні ’кароткі’ (гл. кароткі). Суфікс ‑ulь утварае назоўнікі ад якасных прыметнікаў (SP, 1, 110).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kord

м.

1. кароткі меч;

2. тэкст. корт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)