1) зычны гук, пры ўтварэнні якога голас пераважае над шумам; санорны гук;
2) звонкі зычны гук, які разам з іншымі зычнымі гукамі ў некаторых мовах можа ўтвараць склад (напр.чэш. vlk = воўк, серб. трг = гандаль).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
афрыка́та
(лац. affricata = прыцёртая)
лінгв.зычны гук са складанай змычна-шчыліннай артыкуляцыяй (напр. ц-тс, ч-нп).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
miękki
miękk|i
мяккі;
~ie lądowanie — мяккая пасадка;
~ie serce — добрае сэрца;
~a spółgłoska — мяккі зычны;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
sibilant
[ˈsɪbɪlənt]1.
adj.
шыпя́чы
2.
n.
шыпя́чы зы́чны
S and sh are sibilants — С ды Ш — шыпя́чыя зы́чныя
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
апіка́льны
(ад лац. арех, apicis = канец)
1) анат. звернуты ўгору, верхні (напр. а. орган);
2) лінгв. пярэднеязычны зычны (гук).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
explosive
[ɪkˈsploʊsɪv]1.
adj.
1) выбухо́вы (пра матэрыя́л, сі́лу)
2) запа́льчывы (хара́ктар)
3) Phon. выбухны́(зы́чны)
2.
n.
выбухо́вы матэрыя́л
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
atonic
[eɪˈtɑ:nɪk]1.
adj.
1) Gram. ненаці́сьнены
2) Phon. глухі́
2.
n.
1) Gram. ненаціскны́ склад
2) Phon. глухі́зы́чны, гук
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
альвеаля́рны
(ад альвеола)
1) які мае порыстую будову;
2) лінгв.зычны гук, пры вымаўленні якога язык датыкаецца да паднябення каля альвеол.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АПО́СТРАФ
(грэч. apostrophos),
надрадковы значок у выглядзе коскі. Указвае на пропуск галосных пры скарачэнні слоў (англ. don’t замест do not), аддзяляе артыклі і часціцы ў іншамоўных словах (франц. d’Arc) і інш. У бел. графіку ўведзены ў 1920-я г. Выконвае раздзяляльную функцыю перад галоснымі «е», «ё», «ю», «я», «і» пасля прыставак, якія канчаюцца на зычны, і ў сярэдзіне слоў пасля губных «б», «в», «м», «п», «ф», заднеязычных «г», «к», «х», шыпячых «дж», «ж», «ч», «ш», зубных «д», «т» і альвеалярнага «р». У фанет. транскрыпцыі абазначае змякчэнне зычных.