znaczący

znacząc|y

1. значны;

2. шматзначны;

~е spojrzenie — шматзначны позірк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

notable [ˈnəʊtəbl] adj. (for) ва́рты ўва́гі, зна́чны, ва́жны; выда́тны;

notable events ва́жныя падзе́і;

notable artists знакамі́тыя мастакі́;

a man notable for his wit чалаве́к, вядо́мы сваёй дасці́пнасцю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

асаблі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Не падобны да іншых; не такі, як усе, адметны. [Лялькевічу] хацелася сказаць.. [Сашы] нейкія асаблівыя, надзвычай цёплыя і сардэчныя словы. Шамякін.

2. Больш значны, чым звычайна. Максім з нейкай асаблівай акуратнасцю павесіў на куст складзены і ўсё яшчэ доўгі ру[ч]нік. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tidy​1 [ˈtaɪdi] adj.

1. акура́тны, аха́йны;

keep smth. tidy трыма́ць што-н. у пара́дку

2. infml зна́чны, неблагі́, няке́пскі;

He did a tidy bit. Ён добра папрацаваў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

námhaft

a

1) вядо́мы, славу́ты

~e Persönlichkeiten — вядо́мыя лю́дзі

2) зна́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

pokaźny

1. значны; даволі вялікі;

pokaźny budynek — вялікі будынак;

2. заўважны; прыметны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

large

[lɑ:rdʒ]

adj. larger, largest

1) вялі́кі

2) буйны́

a large enterprise — буйно́е прадпрые́мства

3) шматлі́кі, зна́чны

•

- at large

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

palpable

[ˈpælpəbəl]

adj.

1) відаво́чны, выра́зны, я́ўны

a palpable error — відаво́чная памы́лка

2) адчува́льны, зна́чны; які́ ўспрыма́ецца до́тыкам, во́бмацкам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

substantial [səbˈstænʃl] adj.

1. істо́тны, грунто́ўны;

substantial progress зна́чны прагрэ́с

2. вялі́кі, мо́цны, трыва́лы;

have a substantial meal сы́тна пае́сці

3. замо́жны

4. fml рэа́льны;

a substantial being рэа́льная істо́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апо́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да апоры (у 1, 2 знач.). Апорная база. Апорны пункт. □ Даволі значны стратэгічны пункт Рагачоў ператвараўся захопнікамі ў моцны апорны вузел. Брыль. // Які з’яўляецца апорай (у 2 знач.). [Косця:] — Калі вось гэтыя апорныя калоны ўстаноўлены, можна адразу ставіць на іх раму. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)