spleen [spli:n] n.

1. anat. селязёнка, каса́

2. lit. раздражня́льнасць, ке́пскі настро́й;

a fit of spleen пры́ступ зло́сці;

vent one’s spleen on smb. сарва́ць злосць на кім-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прыладкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і прыладзіць. Злосць узяла Славу. Да вогнішча ён вярнуўся пахмуры. Моўчкі прыладкаваў кацялок над агнём. Шыловіч. От бы прыладкаваць і яго абедзвюх старэйшых [дачок] у нянькі. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заціна́цца разм.

1. behárren vi, hártnäckig bestéhen* (у чым-н. auf D); stéif und fest beháupten;

2. (затаіць злосць) den Groll verbérgen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адле́гчы сов.

1. отле́чь;

боль ~лёг — боль отлегла́;

злосць ~лягла́ — злость отлегла́;

2. спасть;

маро́з адлёг — моро́з спал;

◊ ~лягло́ ад сэ́рца — отлегло́ от се́рдца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разве́яць, ‑вею, ‑вееш, ‑вее; зак., што.

Разнесці ў розныя бакі (ветрам); пусціць па ветры. Ветрык развеяў туман, перастала імжыць. П. Ткачоў. Каля плёсу віхор падхапіў шматкі сухога сена, падняў іх угару і развеяў. Федасеенка. // перан. Рассеяць, знішчыць, разагнаць. Развеяць трывогу. □ Пачуўся ўсплёск, успыхнула злосць у душы рыбака, а злосць гэтую развеяў звонкі дзявочы смех. Брыль. Каб як-небудзь развеяць сумны настрой, Максім спытаў у Сяргея: — Як табе тут жывецца ў горадзе? Машара. Нясмелы агеньчык развеяў паўзмрок, і хата зноў стала пустой і ціхай. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хмы́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Вымаўляць «хм» або «гм», выказваючы здзіўленне, іронію, сумленне, злосць. На Веньяміна з павагай глядзелі нават хлопцы ў стракатых сарочках, некаторыя з якіх дагэтуль хмыкалі і паціскалі плячыма пасля яго жартаў. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

reasonably [ˈri:znəbli] adv.

1. разу́мна, разва́жна, разва́жліва;

Despite her anger, she had behaved reasonably. Нягледзячы на злосць, яна паводзіла сябе разумна.

2. уме́рана, дапушча́льна; даво́лі;

reasonably well даво́лі до́бра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spite​1 [spaɪt] n. зло́сць, зласлі́васць, злара́днасць; варо́жасць, непрыя́знасць;

do smth. out of/from spite рабі́ць (што-н.) са зло́сці

♦

in spite of не зважа́ючы на, нягле́дзячы на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

азмро́чыцца, ‑чыцца; зак.

1. Пацямнець, стаць змрочным, цёмным.

2. Стаць панурым, сумным (звычайна пра погляд, твар). // Стаць менш радасным з-за якога‑н. засмучэння, непрыемнасці. І вось радасць ужо азмрочылася, хоць чалавек спачатку і намагаўся адолець злосць. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́плюхнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Разм. Выліць з размаху. Выплюхнуць ваду з вядра. // перан. Выказаць адным разам усю злосць, гнеў і пад. Дагэтуль спакойны, стрымана-моцны, пан быў у ярасці, быццам адразу хацеў выплюхнуць свой гнеў. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)