deft

[deft]

adj.

1) уме́лы; спры́тны; спра́ўны; майстэ́рскі

2) увішны́, жва́вы; гі́бкі, гну́ткі (пра ро́зум)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

jaunty

[ˈdʒɔnti]

adj.

1) лёгкі, жва́вы; вясёлы; бестурбо́тны, разма́шысты (пра крок)

2) элега́нтны, прыго́жы; стылёвы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Легкаві́к ’легкавы аўтамабіль’ (ТСБМ, Інстр. I; раг., Мат. Гом.) — у выніку семантычнай кандэнсацыі, як рухавік і інш. Параўн. таксама рус. маск. легкови́к ’жвавы, хуткі, спрытны ў рухах’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Матлёт ’назва танца’ (светлаг., Мат. Гом.). З польск. matelot (жвавы матроскі танец, які нагадвае працу матросаў на караблі’ < франц. matelote ’тс’ < с.-гал. mattenoot ’прыяцель, сябар’ (SWO, 459).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гаваркі́, ‑ая, ‑ое.

Схільны да размоў, ахвочы пагаварыць; проціл. маўклівы. Вясёлы, гаваркі, востры на слова, .. [Аляксей Іванавіч] цэлымі днямі частаваў сваіх слухачоў.. новымі цікавымі гісторыямі. Новікаў. [Яфрэйтар] быў жвавы, гаваркі, ветлівы, зусім не падобны да сваіх маўклівых і хмурых салдат. Мележ. // перан. Шумны, ажыўлены. Я палюбіў юначай душой гаваркія гарадскія вуліцы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schwúnghaft

a

1) захапля́льны, по́ўны запа́лу [захапле́ння, узды́му]

2) ажыўлены, жва́вы (пра гандаль)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mútwillig

1.

a

1) гарэ́злівы, жва́вы

2) наўмы́сны

2.

adv наўмы́сна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lébhaft

1.

a aжыўлены, жывы́, жва́вы, бо́йкі

2.

adv жва́ва, ажыўлена

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бы́стрый

1. (стремительный) ху́ткі; шпа́ркі;

бы́строе тече́ние ху́ткае цячэ́нне;

бы́стрый бег ху́ткі (шпа́ркі) бег;

2. (резвый, живой) ху́ткі, жва́вы;

бы́страя ло́шадь ху́ткі (жва́вы) конь;

3. (быстро протекающий) шпа́ркі, ху́ткі;

бы́стрый рост промы́шленности шпа́ркі (ху́ткі) рост прамысло́васці;

4. (короткий, беглый) ху́ткі;

бы́стрый взгляд ху́ткі по́зірк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́рсткі, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Хуткі, жвавы, быстры. Для свайго ўзросту .. [доктар] быў яшчэ даволі порсткі і рухавы. Васілевіч. Аля падхоплівае чамаданы і порсткімі крокамі накіроўваецца ў горад. Пальчэўскі.

2. Запальчывы, быстры. Па характару яны зусім розныя людзі: Мікалай Вітушка спакойны, разважлівы, далікатны, а Міхал Падабед порсткі, гарачы і крыху грубаваты. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)