(н. 14.9.1945, в. Хралы Астравецкага р-на Гродзенскай вобл.),
бел. філосаф. Д-рфілас.н. (1994). Скончыў БДУ (1971). Даследуе гісторыю філас. і грамадска-паліт. думкі, праблемы духоўнай культуры. Асн. працы: «Культура, філасофія і духоўны свет чалавека: Тэарэтыка-метадалагічны аспект» (1986), «Філасофія ў сістэме духоўнай культуры: Праблемы сацыяльнага функцыянавання» (1993) і інш.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
clerical
[ˈklerɪkəl]1.
adj.
1) духо́ўны, клерыка́льны
2) пі́сарскі, канцыля́рскі, ура́дніцкі
2.
n.
1) духаўні́к -а́m.
2) клерыка́л -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
duchowny
duchown|y
1.духоўны;
seminarium ~e — духоўная семінарыя;
2. ~y м. духоўная асоба; ксёндз; манах
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
платані́чны
(ад платанізм)
1) філас. які мае адносіны да платанізму;
2) заснаваны на духоўнай цязе, пазбаўлены пачуццёвасці (напр. п-ае каханне);
3) чыста духоўны, пазбаўлены практычных, рэальных мэт.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
carnal
[ˈkɑ:rnəl]
adj.
1)
а) цяле́сны
б) палавы́, пачуцьцёвы, сэксуа́льны
carnal desire — юр -у m., пажа́длівасьць f
2) сьве́цкі, зямны́, не духо́ўны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
earthy
[ˈɜ:rӨi]
adj.
1) зямны́(ко́лер, пах)
2) зямны́, сьве́цкі, не духо́ўны
3) натура́льны, про́сты
4) грубава́ты
earthy humor — грубава́та -вясёлыя жа́рты
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
«БЕЛАРУ́СКАЯ ДУ́МКА»,
штомесячны навукова-тэарэтычны і грамадска-публіцыстычны часопіс. Выходзіць з кастр. 1991 у Мінску на бел. і рус. мовах. Знаёміць чытачоў з сучаснай навук., пед., грамадскай думкай па розных галінах ведаў. Мае пастаянныя раздзелы: «Навука», «Эканоміка», «Улада», «Паліталогія», «Суверэнітэт», «Духоўны свет», «Мараль», «Экалогія» і інш. На старонках часопіса выступаюць буйнейшыя бел. і замежныя вучоныя, дзеячы культуры, педагогі, палітыкі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
пажы́так, ‑тку, м.
1.гл. пажыткі.
2. Здабыча, пажыва. [Адам:] — Сюды, проста на кашару, і перліся, нячысцікі. Мабыць, [ваўкі] нюхам вынюхалі, што тут пажытак добры.Сабаленка.//толькіадз.; перан. Тое, што дае матэрыял для думак, размоў і пад. Пажытак для роздуму. □ Стылізаваныя пад фальклор вершы Чачота былі спробай даць селяніну духоўны пажытак, блізкі і зразумелы яму, навучыць яго жыць лепш, багацей.Ярош.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ordain[ɔ:ˈdeɪn]v.
1. пасвяча́ць (у духоўны сан)
2.fml прадпі́сваць, вызнача́ць у заканада́ўчым пара́дку; прадвызнача́ць;
Fate had ordained that she would never see London again. Ёй было наканавана ніколі больш не ўбачыць Лондан.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
псіхало́гія
(ад псіха- + -логія)
1) навука аб псіхіцы;
2) сукупнасць псіхічных працэсаў у пэўных умовах (напр. п. працы, п. творчасці);
3) асаблівасці характару, духоўны склад (напр. п. селяніна, п. дзіцяці).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)