скрыжава́нне ср.
1. (действие и состояние) скреще́ние, пересече́ние;
2. биол. скре́щивание;
3. перекрёсток м., перепу́тье, пересече́ние;
на ~нні дзвюх даро́г — на перекрёстке двух доро́г
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
антацэ́рас
(н.-лац. anthoceros)
мох сям. антацэротавых, які трапляецца на аблогах, каля дарог, канаў, па берагах рэк.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мальпо́ст
(фр. malle-poste)
паштовая карэта, якая выкарыстоўвалася для перавозкі пасажыраў і пошты да правядзення жалезных дарог.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
феацэ́рас
(н.-лац. phaeoceros)
мох сям. антацэротавых, які трапляецца каля дарог, канаў, на вільготнай глебе на палях.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
схі́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад схіліць.
2. у знач. прым. Які схіліўся, нахіліўся. За шэрым схіленым парканам Скрыпіць пясок сырых дарог. Танк. На схіленай вершаліне хвоі красавалася старадаўняе буслава гняздо. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Перахрасні́ ’скрыжаванне дарог’ (ЛА, 2). Да пера- (гл.) і храсні ’тс’, утворанага ад хрэст (гл.) пры дапамозе суф. месца -//я, параўн. бярэз. хряспі, гарал, хресні, кас цюк. хресці ’тс’ (там жа). а таксама піряхрёсньш ’перакрыжаваны’ (Юрч. СНЛ), перэхрос‑ ныя (дарогі) ’крыжавыя дарогі’ (лельч., Нар. лекс.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Разга́лка ’месца перакрыжавання дарог, ростань’ (Нар. Гом.). Утворана ад дзеяслова разгаліно́ўвацца, з коранем гол‑/гал‑ тыпу разга́івацца, параўн. голя́ ’бакавая галіна ў вілападобнай стойцы варот’ (ТС) (аналагічна зато́ка, пако́ша, гл.) у выніку перанясення назвы па знешнім падабенстве, параўн. аналагічныя разві́лка, рага́тка, чэш. rosoha, балг. разклонение.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Распу́цце 1 ’вясенняе бездарожжа, распуціца’ (Нас.), роспу́ціца, роспу́цье ’тс’ (ТС). Ад пуць ’шлях, дарога’ (гл.). Параўн. рус. дыял. распу́ти́ться ’стать няпутным (пра бездарожжа)’.
Распу́цце 2 ’месца, дзе дарога раздвойваецца, развілка’ (Яшк.), роспу́тнік дорогі ’раздарожжа, развілка дарог’ (ТС). Параўн. славен. razpotje ’тс’. Да пуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
стык (род. сты́ку) м. стык;
с. водаправо́дных труб — стык водопрово́дных труб;
на ~ку дзвюх даро́г — на сты́ке двух доро́г;
с. дзвюх дыві́зій — стык двух диви́зий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
former [ˈfɔ:mə] adj.
1. ране́йшы, былы́;
theformer president былы́ прэзідэ́нт
2. the former пе́ршы (з двух названых);
Of the two routes the former is the shorter. З гэтых дзвюх дарог першая карацейшая.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)