скуралу́п, ‑а, м.

Разм.

1. Той, хто знімае скуры з забітых жывёл. [Сымон:] — Багачы кароў сваіх рэжуць, каб у калектывы не забіралі. І коней скуралупам прадаюць. Бядуля.

2. перан. Пагард. Бязлітасны, жорсткі чалавек. // Спекулянт, гандляр, які прагна нажываецца за кошт другіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драгі́ст

(фр. droguiste, ад drogue = лекі)

гандляр аптэчнымі і хімічнымі таварамі ў Францыі і некаторых іншых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

tradesman

[ˈtreɪdzmən]

n., pl. -men

гандля́р -а́, кра́мнік -а m.; раме́сьнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кушне́р м

1. (рамеснік, які вырабляе шкуры на футра) Kürschner m -s, -;

2. (гандляр) Pélzhändler m -s, -, Ráuchwarenhändler m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

trader

[ˈtreɪdər]

n.

1) гандля́р -а́ m.

2) гандлёвы карабе́ль

3) біржавік -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прадаве́ц м Verkäufer m -s, -; Verkäuferin f -, -nen (пра жанчыну); Händler m -s, -(гандляр);

прадаве́ц пту́шак Vógelhändler m, Vógelverkäufer m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

карабе́йнік, ‑а, м.

Даўней — дробны гандляр, які разносіў па вёсках свае тавары (мануфактуру, кнігі, дробныя рэчы асабістага ўжытку і інш.). Праходзілі праз Пасадзец розныя людзі: дзегцяры,.. карабейнікі-пешаходы. Бядуля. А ў кузаве сапраўды поўна тавараў, больш, чым у таго карабейніка ў вядомай рускай песні. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lumberman

[ˈlʌmbərmən]

n., pl. -men

1) лесару́б -а m.

2) лесапрамысло́вец -ўца m., гандля́р ле́сам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Раструха́р ’кастратар’ (Сл. ПЗБ). Запазычана з польск. rostrucharz ’гандляр, пасярэднік у гандлі коньмі’, ст.-польск. rostuszar, rostucharz ’тс’ з с.-в.-ням. rostūscher, нова-в.-ням. Rosstauscher ’тс’ (Брукнер, 463; Нававейскі, Zapożyczenia, 261), якое ў польскіх гаворках мае таксама значэнне ’нешта калматае, недарослае, неабсохлае’ (Куцала, Słownik).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мерканты́льны

(фр. mercantile, ад іт. mercante = гандляр, купец)

1) гандлёвы, камерцыйны;

2) перан. да дробязі ашчадны.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)