белагру́ды, ‑ая, ‑ае.

У якога белыя грудзі. Будуць вечна сады расцвітаць, Белагрудыя ластаўкі лётаць. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́лы (фарба) weiß;

бе́лыя мн. шахм. Wéißen pl;

Бе́лы дом das Wéiße Haus;

бе́лыя но́чы die wéißen [héllen] Nächte;

бе́лае віно́ Wéißwein m -(e)s, -e;

бе́лая варо́на ein wéißer Rábe;

бе́лая гара́чка мед. Säuferwahnsinn m -(e)s;

бе́лыя ве́ршы літ. réimlose Vérse [f-], Blánkverse pl;

сяро́д бе́лага дня am hélllichten Tág(e);

на бе́лым све́це auf der Welt, in der wéiten Welt; in der (gróßen) wéiten Welt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

элеацы́ты

(ад гр. elaion = алей + -цыты)

змененыя белыя крывяныя цельцы кольчатых чарвей, узбагачаныя запаснымі тлушчавымі рэчывамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

currant [ˈkʌrənt] n.

1. pl. currants кары́нка (чорны дробны сушаны вінаград без костачак)

2. парэ́чкі (кустовая ягадная расліна);

black/red/white currants чо́рныя/чырво́ныя/бе́лыя парэ́чкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пчала́, ‑ы, ж.

Насякомае, якое перапрацоўвае кветкавы нектар на мёд. А сады гэтаю вясною стаялі, нібы замеценыя завірухай, белыя-белыя. Над імі гулі раі пчол, выгінаючы аксамітныя спінкі ў венчыках, і неслі ўзятак на новыя пасекі ў свае даўно абжытыя вуллі. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыво́рвацца, ‑аецца; зак.

Выарацца — пра ўсё, многае. Павыворваліся белыя, пакручастыя, як жывыя істоты, карані травы. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чашчаві́к, ‑а, м.

Абл. Падбярозавік. Далей пад лагі ў бярэзніку — чырвоныя падасінавікі і белыя чашчавікі. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Перакабе́лы, пэрэкобі͡элы ’чорны бык ці карова з белай паласой упоперак тулава’ (Бес.), ст.-польск. przekobiały ’ў белыя палосы’, przekoczarny ’ў чорныя палосы’. Да пе́рак і бе́лы (гл.), параўн. славен. pré̥koš ’назва свойскай жывёлы, у прыватнасці, свінні’, pré̥kast ’паласаты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ша́рык м., уменьш. (к шар) ша́рик;

○ чырво́ныя крывяны́я ~кі — кра́сные кровяны́е ша́рики;

бе́лыя крывяны́я ~кі — бе́лые кровяны́е ша́рики

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флёрдара́нж, ‑у, м.

Белыя кветкі памяранцавага дрэва або штучныя кветкі такога ж выгляду, якімі прыбіраюць маладую да шлюбу.

[Фр. fleur d'orange.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)