хво́ры, ‑ая, ‑ае.
1. Які хварэе на якую‑н. хваробу.
2. Пашкоджаны хваробай (пра цела і яго часткі).
3. Ненатуральны, ненармальны, празмерны.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хво́ры, ‑ая, ‑ае.
1. Які хварэе на якую‑н. хваробу.
2. Пашкоджаны хваробай (пра цела і яго часткі).
3. Ненатуральны, ненармальны, празмерны.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
це́шыцца, ‑шуся, ‑шышся, ‑шыцца;
1.
2.
3. Мілавацца, радавацца.
4.
5. Злараднічаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
hard
1) цьвярды́, цьвёрды, тугі́ (ву́зел)
2) цяжкі́
3) стро́гі, бязьлі́тасны; цьвярды́ (
4) непрые́мны, рэ́зкі
5) стара́нны, шчы́ры (працаўні́к)
6)
1) цьвёрда, мо́цна
2) ця́жка
3) насі́лу, зь ця́жкасьцю
4) мо́цна
5) блі́зка
•
- be hard put
- be hard up
- hard and fast
- hard of hearing
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
побужде́ние
1. (действие) прымушэ́нне, -ння
побужде́ние к де́йствию прымушэ́нне (прыму́с) да дзе́яння;
2. (побудительная причина — намерение) наме́р, -ру
из коры́стных побужде́ний з кары́слівых меркава́нняў;
по со́бственному побужде́нию па ўла́сным наме́ры (жада́нні), па ўла́снай ахво́це;
есте́ственное побужде́ние прыро́дны і́мпульс, натура́льнае імкне́нне;
сле́довать побужде́нию се́рдца рабі́ць, як ка́жа (падка́звае)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Schlag
I
1) уда́р (тс. перан.)
2) бой (гадзінніка, барабана і г.д.)
3) біццё (
4) (апаплексі́чны) уда́р, паралі́ч [
II
III
IV
1) лесасе́ка
2) дзяля́нка, уча́стак
3) пако́с, сенажа́ць
V
1) склад, род (людзей); мане́р (пра людзей адмоўнага тыпу)
2) паро́да (жывёл)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
рабо́та
○ прымусо́выя ~ты — принуди́тельные рабо́ты;
◊ р. гары́ць у рука́х — рабо́та гори́т в рука́х;
пусці́ць у ~ту — пусти́ть в рабо́ту;
гэ́та не р. — э́то не де́ло;
~ты па го́рла — рабо́ты по го́рло;
браць у ~ту — брать в оборо́т (в рабо́ту);
р. з рук ва́ліцца — рабо́та из рук ва́лится
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
гарэ́ць, -ру́, -ры́ш, -ры́ць; -ры́м, -рыце́, -ра́ць; -ры́;
1. Паддавацца дзеянню агню, знішчацца агнём.
2. (1 і 2
3. Траціць усё набытае з прычыны пажару, аказвацца пагарэльцам.
4. Быць у ліхаманкавым стане.
5. Чырванець ад прыліву крыві.
6. (1 і 2
7.
8.
9. (1 і 2
10. (1 і 2
11. (1 і 2
12. (1 і 2
Вока (зуб) гарыць на што (
Гары яно гарам; хай яно гарам гарыць (
Гарыць душа (
Гарыць зямля пад нагамі ў каго — пра небяспечнае становішча для каго
На злодзеі шапка гарыць (
Не гарыць (
Работа (усё) гарыць у руках у каго (
Скура гарыць на кім (
Як мокрае гарыць (
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
зачапі́ць, ‑чаплю, ‑чэпіш, ‑чэпіць;
1. Захапіць, падчапіць (кручком, пятлёй і пад.).
2.
3. Пачаць гаворку, размову з кім‑н., сказаць каму‑н. што‑н.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звалі́цца 1, звалюся, звалішся, зваліцца;
1. Упасці адкуль‑н., з чаго‑н.
2.
•••
звалі́цца 2, ‑ліцца;
Атрымацца ў выніку валення (пра вырабы з воўны, пуху).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гара́чы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае высокую тэмпературу; моцна нагрэты.
2.
3. Вельмі моцны, напружаны; інтэнсіўны.
4.
5. Які робіцца пры высокай тэмпературы, апрацоўваецца з дапамогай высокай тэмпературы.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)