прадзіра́віць, ‑раўлю, ‑равіш, ‑равіць; зак., што.

Зрабіць дзірку ў чым‑н. Толькі цяпер сцяміў Вадзік: кручок зачапіўся за лодку і прадзіравіў яе. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафо́рма, ‑ы, ж.

Знешняя фармальнасць, выгляд. [Штрыпке:] — Яны працуюць толькі для праформы, у іх не відаць шчырага жадання наладзіць як след работу дэпо. Лынькоў.

[Ад лац. pro forma — для формы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымру́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Абл. Прыжмурыць (вочы). Так пасля добрага грыбнога дня, як толькі прымружыш вочы, мрояцца чорнагаловыя крамяныя баравічкі. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салі́начка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. ласк. Крупінка солі. [Сымонка:] — Мы б рыжыкі салілі. Толькі солі ані саліначкі няма. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаро́бак, ‑бка, м.

Разм. Самаробная рэч. Не толькі звычайныя самаробкі падрыхтавалі.. [вучні] да выстаўкі, а нават некаторыя прасцейшыя прыборы па фізіцы і хіміі. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сікамо́р, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Дрэва сямейства тутавых з цвёрдай драўнінай і ядомымі пладамі.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скале́лы, ‑ая, ‑ае.

Які вельмі змёрз, скалеў. Юрка доўга блукаў па заснежаных вуліцах і завулках і вярнуўся дамоў толькі апоўначы, скалелы, стомлены. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стальма́ства, ‑а, н.

Разм. Рамяство, занятак стальмаха. Можа б ён [Стальмаховіч] і лепш выйграў, каб толькі стальмаствам заняўся, але што ж, зямля цягне. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суднаве́рф, ‑і, ж.

Суднабудаўнічая верф. Дзесяткі новых прафесій з’явіліся там, дзе раней жылі толькі аратыя ды плытагоны. На беразе Дняпра раскінулася суднаверф. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хары́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спявак, артыст хору. Ларыса Змітраўна стаіць спінай да слухачоў.. і ціхенька, каб чулі толькі харысты, вядзе ноту. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)