сме́ртухна, ‑ы, ж.
Разм. Ласк. да смерць. [Ганна:] — Божа мой, божа! За што мне такая кара! Лепш бы я малою памерла, чым жыць з такім ірадам, з такім п’яніцам. Божачка мілы, чым я цябе прагнявіла! Пашлі ты мне смертухну ці яго забі маланкаю, громам-перуном. За што ён катуе мяне?! Колас. Павярніся, Ліска, Пакланіся Нізка: Смертухна ўжо блізка. Вітка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спаражні́ць, ‑ражню, ‑рожніш, ‑рожніць; зак., што.
1. Зрабіць парожнім, пазбавіўшы ад змесціва. Пакуль мы спаражнілі міску, хмара праскочыла і на дварэ зноў прамянілася ліпеньскае сонца і цалавала спелае жытняе валоссе. Сташэўскі. Міход залпам спаражніў пляшку, вылез з-за стала і выцягнуў за руку Галю. Павёў у другі пакой. Сабаленка.
2. Разм. Выдаліць з арганізма рэшткі ператраўленай ежы. Спаражніць жывот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тыра́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., каго-што.
1. Праяўляць дэспатызм, жорсткасць у адносінах да каго‑н. Фашызм, які тыраніў Польшчу столькі год, больш сюды не вернецца. Пестрак.
2. Здзекавацца з каго‑н., мучыць каго‑н., прыгнятаць. — Я тыраню маці ўдзень і ўночы .. з-за майго кашлю маці пакутуе больш за мяне. Бядуля. [Іван:] — Я тыраніў цябе, Оля? Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
факт м., в разн. знач. факт;
здзе́йснены ф. — соверши́вшийся факт;
агульнавядо́мы ф. — общеизве́стный факт;
вераго́дны ф. — достове́рный факт;
прыве́сці фа́кты — привести́ фа́кты;
◊ го́лыя фа́кты — го́лые фа́кты;
гэ́та ф.! — э́то факт!;
з фа́ктамі ў рука́х — с фа́ктами в рука́х;
фа́кты — упа́ртая рэч — фа́кты — упря́мая вещь;
фа́кты гаво́раць са́мі за сябе́ — фа́кты говоря́т са́ми за себя́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
здуць, здую, здуеш, здуе; пр. здуў, здула, ‑ло; зак., каго-што.
Тое, што і здзьмуць. Моладзь як ветрам здуло з-за сталоў. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вывазны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае дачыненне да вывазу (у 1 знач.).
2. Звязаны з вывазам тавараў за мяжу. Вывазны тарыф. Вывазная пошліна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вымо́ва, ‑ы, ж.
Адміністрацыйнае дысцыплінарнае спагнанне за адмоўныя ўчынкі, дрэнныя адносіны да працы. Аб’явіць, даць, заслужыць вымову. Суровая вымова. Вымова з апошнім папярэджаннем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзік, ‑а, м.
Дзікі кабан; вепр. Дзік ходзіць з дзічыхай, За ім — табун воўчы. Купала. Стары чорны дзік-сякач ідзе звычайна наперадзе. «Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карапу́зік, ‑а, м.
Разм. жарт. Тое, што і карапуз. Адзін карапузік, з сінім ад чарніц ротам, відаць, за камандзіра ў іх быў. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кі́цель, ‑я, м.
Форменная аднабортная куртка са стаячым каўняром. За сталом сядзіць маладая жанчына ў форменным кіцелі з бліскучымі пагонамі на плячах. Васілёнак.
[Ням. Kittel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)