та́ртар, ‑а, м.

У старажытнагрэчаскай міфалогіі — падземнае царства мёртвых, куды Зеўс пасадзіў зрынутых ім тытанаў.

[Грэч. Tartaros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Та́ртар ’у старажытнагрэчаскай міфалогіі — падземнае царства мёртвых’, ’пекла’ (Некр. і Байк.). Укр., рус. та́ртар ’тс’. Стараж.-рус. тарта́ръ, тарътаръ праз ц.-слав. тарътаръ з грэч. Τάρταρος, мн. л. Τάρταρα ’падземная бездань, падземнае царства’. Паходжанне грэчаскага слова невядомае (Фасмер, 4, 25; ЕСУМ, 5, 524–525), але Шантрэн (1095) мяркуе пра ўсходнюю крыніцу запазычання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

га́дэс

(гр. Haides = імя старажытнагрэчаскага міфічнага бога падземнага царства)

паводле старажытнагрэчаскай міфалогіі, падземнае царства мёртвых; пекла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каранава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., каго-што.

Правесці (праводзіць) цырымонію каранацыі; вянчаць каго‑н. на царства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вянча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Прымаць царкоўны абрад шлюбу.

2. Зал. да вянчаць.

•••

Вянчацца на царства — каранавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адвенты́зм, ‑у, м.

Рэлігійнае вучэнне хрысціянскай (пратэстанцкай) секты, якое прапаведуе «другое прышэсце Хрыста» і ўстанаўленне «тысячагадовага царства божага» на зямлі.

[Лац. adventus — прышэсце.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Natúrreich

n -(e)s ца́рства прыро́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

каранава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад каранаваць.

2. у знач. прым. Надзелены манархічнай уладай; вянчаны на царства. Каранаваны кароль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

underworld [ˈʌndəwɜ:ld] n.

1. падо́нкі грама́дства; «дно»; злачы́нны свет

2. the underworld апраме́тная, пе́кла; падзе́мнае ца́рства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

underworld

[ˈʌndərwɜ:rld]

n.

1) падо́ньне грама́дзтва, крыміна́льны, злачы́нны сьвет

2) Myth. падзе́мнае ца́рства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)