та́ртар, ‑а, м.

У старажытнагрэчаскай міфалогіі — падземнае царства мёртвых, куды Зеўс пасадзіў зрынутых ім тытанаў.

[Грэч. Tartaros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)