ха́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Хапаць паветра раскрытым ротам; цяжка дыхаць.

Хворы ледзь хаўкае.

2. Пазяхаць.

|| аднакр. ха́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. ха́ўканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дызентэры́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дызентэрыі. Дызентэрыйны хворы. Дызентэрыйная палачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыябе́тык

(ад гр. diabetes = дыябет)

хворы на дыябет.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

меланхо́лік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, хворы на меланхолію, схільны да суму, нуды.

2. Чалавек з меланхалічным тэмпераментам.

|| ж. меланхалі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

pacjent

м. пацыент; хворы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cherlawy

нядужы; хілы; хворы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

туберкулёзнік, ‑а, м.

Разм.

1. Чалавек, хворы туберкулёзам.

2. Спецыяліст па лячэнню туберкулёзу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амбулато́рны ambulánt;

амбулато́рны хво́ры ein ambulánter Pati¦ént

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

вар’я́т, -а, М -р’я́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Псіхічна хворы чалавек.

2. Пра таго, хто дзейнічае безразважна; шалёны; дзівак (лаянк.).

|| ж. вар’я́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

храні́чны, -ая, -ае.

1. Пра хваробу: які працягваецца доўгі час, пастаянны.

Х. бранхіт.

2. Які працяглы час хварэе на пэўную хваробу.

Х. хворы.

3. перан. Працяглы, няспынны, пастаянны.

Хранічнае недасыпанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)