шу́ла, -а і шуло́, -а́, мн. шу́лы, шул і шу́лаў, н.

1. Бервяно ці тоўсты брус з высечанымі пазамі, замацаваны ў чым-н. вертыкальна.

Хата на шулах, без вуглоў.

2. Слуп ці брус, на які падвешваецца створка варот.

Навесіць вароты на шулы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тынкава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад тынкаваць.

2. у знач. прым. Пакрыты тынкам. Тынкаваная хата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Hütte

f -, -n

1) хаці́на, ха́та

2) металургі́чны заво́д

3) шклозаво́д, гу́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

прасто́рны просто́рный; (об одежде — ещё) свобо́дный;

~ная ха́та — просто́рная изба́;

~ная суке́нка — просто́рное (свобо́дное) пла́тье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

насты́ць сов., в разн. знач. насты́ть, насты́нуть;

ха́та ~ты́ла — дом насты́л;

ру́кі ~ты́лі — ру́ки насты́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

даста́цца, -а́нуся, -а́нешся, -а́нецца; -а́нься; зак., каму.

1. Зрабіцца чыёй-н. уласнасцю, перайсці ў чыё-н. распараджэнне.

Хата дасталася яму пасля бацькі.

2. безас. Перанесці цяжкія выпрабаванні; трапіць у непрыемнасць.

Ну і дасталося ж яму сёння!

|| незак. дастава́цца, -таю́ся, -тае́шся, -тае́цца; -таёмся, -таяце́ся; -таю́цца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

курэ́нь, кураня́, мн. курані́, куранёў, м.

1. У некаторых мясцовасцях Беларусі: будан (разм.).

2. Жылая хата ў некаторых месцах Украіны і Прыдоння.

3. Асобная частка Запарожскага войска, а таксама яе стан (гіст.).

|| прым. куранны́, -а́я, -о́е (да 3 знач.).

К. атаман.

Выбіраць кураннога (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́стыць, ‑стыне; зак.

Стаць халодным; выстудзіцца. Выстыла за ноч хата, на дварэ такі мароз, што дрэвы трашчаць. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гаспо́да ’гаспадарка, двор’ (БРС), ’унутранасць панскага дома’ (Нас.), ’хата гаспадара, чужая хата’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. укр. госпо́да, але рус. господа́ (мн. л. да господи́н), далей польск. gospoda, чэш. hospoda, ст.-слав. господа ’гасцініца’, серб.-харв. (зборны назоўнік) госпо̀да. Прасл. *gospoda па паходжанню зборны назоўнік да *gospodь ’пан, гаспадар’. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 7, 58–59; Слаўскі, 1, 324.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́маразіцца, ‑разіцца; зак.

1. Загінуць ад марозу.

2. Страціць на марозе ваду, вільгаць.

3. Выстудзіцца ад марозу. Хата вымаразілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)