◎ Наці́кнуць ’напомніць, нагадаць’ (Ян.), нацекну́ць ’намякнуць’ (ТС), націкаць ’найсці на след, напасці на след’ (Гарэц., Др.). Да цік ’памяць, кемнасць’, параўн. na cik ’на памяць’: na cik nie prychodič (Арх. Федар.), цокнуць ’раптоўна ўцяміць’, нецікавы ’з аслабленымі разумовымі здольнасцямі’ (ТС), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Перамо́ўчка ’момант, калі сабака не падае голасу ў пагоні за зверам’ (б.-каш., Мат. Гом.). З рус. перемітиш ’перапынак у брэху ганчака, які, згубіўшы след праследуемага звера, ненадоўга сціхае, пакуль зноў не возьме след’, якое да пера- і маўчаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зацёк, ‑у, м.

След ад вадкасці, фарбы і пад. Даўно пабеленая столь уся зрысована рудымі зацёкамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tinge [tɪndʒ] n.

1. лёгкі акра́с, адце́нне, тон

2. налёт, след; пры́месь;

a tinge of irony ірані́чная но́тка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vestige [ˈvestɪdʒ] n.

1. anat. аста́так, рудыме́нт

2. след, знак;

not a vestige of truth ані́ кро́плі пра́ўды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

баранава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; незак., што.

1. Разрыхляць глебу бараной.

2. Пакідаць баразну, след на чым-н. (разм.).

Жэрдка баранавала зямлю.

|| зак. узбаранава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны, забаранава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны і пабаранава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны.

|| наз. баранава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палеаіхнало́гія

(ад палеа- + гр. ichnos = след + -логія)

раздзел палеанталогіі, які вывучае біягліфы ў асадачных адкладах усіх геалагічных сістэм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трасало́гія

(ад фр. trace = след + -логія)

раздзел крыміналістыкі, які займаецца фіксацыяй і вывучэннем слядоў, пакінутых на месцы злачынства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

scar​1 [skɑ:] n.

1. шрам, рубе́ц; глыбо́кая дра́піна (на дрэвах, камянях і да т.п.)

2. глыбо́кі след, ра́на;

a scar upon one’s good name пля́ма на рэпута́цыі;

Her years in prison left a scar. Яе гады ў турме пакінулі глыбокі след.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паро́ша, ‑ы, ж.

Снег, які толькі што выпаў. Снег засыпле белаю парошаю Сцежак след, пракладзены ў трысці. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)