прыгаво́рваць несов.

1. (выносить приговор) пригова́ривать;

2. прост. реша́ть;

3. (говорить, что-л. делая) пригова́ривать;

4. (внушать любовь к себе) привора́живать;

1, 2, 4 см. прыгавары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

привя́зывать несов.

1. прывя́зваць;

2. стр., архит. прывя́зваць;

3. перен. (располагать, склонять к себе) схіля́ць; (вызывать, внушать чувство привязанности) выкліка́ць прыхі́льнасць (сімпа́тыю, лю́басць, любо́ў, замілава́нне, адда́насць); (привлекать) прыва́бліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпаве́дны

1. соотве́тственный, соотве́тствующий, подходя́щий, сообра́зный;

2. (заключающий в себе согласие с чем-л.) согла́сный, сообра́зный;

3. (нужный, должный) надлежа́щий, подоба́ющий;

4. (соответствующий какому-л. мерилу) соразме́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзьмуць несов. дуть;

і ў вус (сабе́) не дзьме — и в ус (себе́) не ду́ет;

куды́ ве́цер дзьме — куда́ ве́тер ду́ет;

дз. у сваю́ дуду́ — гнуть своё

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяці́нства ср.

1. де́тство;

2. разг. ребя́чество;

ён трыма́ўся сур’ёзна і не мог дазво́ліць сабе́ тако́га дз. — он держа́лся серьёзно и не мог позво́лить себе́ тако́го ребя́чества

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыгавары́ць сов.

1. (вынести приговор) приговори́ть;

п. да зняво́лення — приговори́ть к заключе́нию;

2. прост. реши́ть;

ы́лі жані́ць цябе́ — реши́ли жени́ть тебя́;

3. (внушить любовь к себе) приворожи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыхаро́швацца несов., разг.

1. принаряжа́ться; (придавать себе более красивый вид) прихора́шиваться;

2. (становиться нарядным) приукра́шиваться;

1, 2 см. прыхарашы́цца;

3. страд. прикра́шиваться, приукра́шиваться, приукраша́ться; прихора́шиваться; см. прыхаро́шваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обже́чь сов.

1. абпалі́ць; (кипятком) апа́рыць;

2. (причинить ожог) апячы́, мног. паапяка́ць;

3. (обработать огнём, жаром) техн. абпалі́ць;

4. перен. апячы́, мног. паапяка́ць;

обже́чь себе́ па́льцы апячы́ сабе́ па́льцы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыблі́зіць сов., в разн. знач. прибли́зить;

п. кні́гу да вачэ́й — прибли́зить кни́гу к глаза́м;

п. свой прые́зд — прибли́зить свой прие́зд;

п. тава́рышаў да сябе́ — прибли́зить това́рищей к себе́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВАВІ́ЛАЎ Сяргей Іванавіч

(24.3.1891, Масква — 25.1.1951),

савецкі фізік, стваральнік навук. школы оптыкаў. Акад. (1932, чл.-кар. 1931). Брат М.І.Вавілава. Скончыў Маскоўскі ун-т (1914). З 1932 дырэктар Фізічнага ін-та АН СССР, у 1932—45 навук. кіраўнік Дзярж. аптычнага ін-та (Ленінград). З 1945 прэзідэнт АН СССР. Навук. працы па фіз. оптыцы. Распрацаваў асновы тэорыі люмінесцэнцыі, вывеў адзін з яе законаў (1924; гл. Вавілава закон). З П.А.Чаранковым адкрыў Чаранкова—Вавілава выпрамяненне. Вырашыў шэраг прынцыповых пытанняў квантавай тэорыі інтэрферэнцыі, фізіял. оптыкі, паклаў пачатак развіццю нелінейнай оптыкі. Аўтар прац па філас. пытаннях прыродазнаўства і гісторыі навукі. З 1949 гал. рэдактар Вял. Сав. Энцыклапедыі. Дзярж. прэміі СССР 1943, 1949, 1951, 1952. У 1951 АН СССР устаноўлены залаты медаль яго імя ў галіне фізікі.

Тв.:

Собр. соч. Т. 1—4. М., 1952—56;

Микроструктура света. М., 1950;

Исаак Ньютон, 1643—1727. 4 изд. М., 1989.

Літ.:

Физики о себе. Л., 1990.

т. 3, с. 423

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)