róż, ~u

м.

1. румяны;

warstwa ~u — слой румян;

2. ружовы колер; румянец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

salmon

[ˈsæmən]

n., coll -on, pl. -ons

1) ласо́сь -сася́ m.

pink salmon — сёмга f.

2) жаўтава́та -ружо́вы ко́лер

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ро́зовый

1. (относящийся к ро́зе) ру́жавы;

2. (о цвете) ружо́вы;

◊

ви́деть всё в ро́зовом цве́те (све́те) ба́чыць усё ў ружо́вым святле́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rose-coloured [ˈrəʊzˌkʌləd] adj. BrE

1. ружо́вы

2. прыва́бны, прые́мны; жыццяра́дасны;

view the world through rose-coloured spectacles глядзе́ць на свет праз ружо́выя акуля́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бяззу́бы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае зубоў. Ад ... голасу [Васілёвай жонкі] прачнулася дзіця, закугакала, пацешна зморшчыўшы носік, раскрываючы ружовы бяззубы рот. Асіпенка. [Старая] смяялася бяззубым ротам, часта моргала вачамі і радасна ківала сівой галавой. Дуброўскі. // перан. Непрынцыповы, пазбаўлены вастрыні. Бяззубая крытыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Rósengarten

m -s, -gärten

1) ружо́вы сад, раза́рый

2) перан. ка́зачны сад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pink​2 [pɪŋk] adj. ружо́вы;

The western sky was glowing pink. Неба ружавела на захадзе;

She turned pink with an embarrassment. Яна пачырванела ад збянтэжанасці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

радасны, жыццярадасны, вясёлы, уцешны; ясны, ружовы (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

кара́л, ‑а, м.

1. Марская нерухомая жывёліна, якая жыве калоніямі на скалах; род паліпаў.

2. Вапнавае адкладанне некаторых відаў гэтых жывёл — чырвоны, ружовы або белы камень, які пасля адпаведнай апрацоўкі выкарыстоўваецца як упрыгожанне. Маніста з каралаў. // Само ўпрыгожанне з такога каменю; каралі.

[Грэч. korallion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прытапта́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прытаптаць.

2. у знач. прым. Прымяты, прыціснуты ў часе хады. Пад ногі на дарозе стала [трапляцца] пагнутая і прытаптаная жоўтая папараць і сіне-ружовы верас. Пташнікаў. Каб суняць дыханне, Алесь трохі прайшоўся па прытаптанай абочыне і прысеў. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)