rozbudowa

ж.

1. пашырэнне; разрастанне;

rozbudowa miasta — разрастанне горада;

2. развіццё;

rozbudowa różnych gałęzi przemysłu — развіццё розных галін прамысловасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

біямеха́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Раздзел біяфізікі, які вывучае развіццё, будову і дзейнасць рухальнага апарату жывёл і чалавека.

[Ад грэч. bíos — жыццё і механіка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атушы́ць, атушу, атушыш, атушыць; зак., што.

Разм. Прымусіць атухнуць; патушыць. Атушыць агонь. // перан. Паслабіць развіццё якога‑н. працэсу, дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́расціць, ‑рашчу, ‑расціш, ‑расціць; зак., каго-што.

Забяспечыць рост, развіццё чаго‑н. Вырасціць сад. Вырасціць ураджай. // Выгадаваць. Вырасціць дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напла́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да наплаўкі. Найбольшая развіццё наплавачныя работы набылі ў металургічнай і горнаруднай прамысловасці. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заканаме́рна прысл, заканаме́рны gesétzmäßig; rechtmäßig (апраўданы) gesétzmäßig; réchtmäßig (апраўданы);

заканаме́рнае развіццё gesétzmäßige Entwícklung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

разво́й м разм (ход, развіццё) Gang m -(e)s, (Wéiter)entwíck lung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

promote [prəˈməʊt] v.

1. прасо́ўваць (у чыне або званні)

2. садзе́йнічаць, падтры́мліваць, заахво́чваць;

promote tourism заахво́чваць развіццё туры́зму

3. рэкламава́ць, садзе́йнічаць про́дажу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

капіталаўклада́нне, ‑яў; адз. капіталаўкладанне, ‑я, н.

Сродкі, расходаваныя на будаўніцтва, стварэнне, развіццё чаго‑н. Капіталаўкладанні ў хімічную прамысловасць. Акупнасць капіталаўкладанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праблема́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Сукупнасць праблем. Развіццё нашай прозы ішло ў напрамку пашырэння яе тэматыкі і праблематыкі. Пшыркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)