fállend

a

~e Réihe — матэм. спада́ючы рад

~es Gelände — схіл, гара́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Лэшкі ’градкі, рад’ (Булг.). Да ляха́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сцяя́ ’рад, паласа’ (віл., Сл. ПЗБ). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

odbiornik

м. рад. прыёмнік; прымальнік;

odbiornik radiowy — радыёпрыёмнік; радыёпрымальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

line-up [ˈlaɪnʌp] n.

1. склад выкана́ўцаў (на канцэрце) або́ спартсме́наў (у гульні)

2. не́калькі людзе́й, вы́страеных у адзі́н рад для апазна́ння сяро́д іх злачы́нца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пяце́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пятлі (у 2 знач.). Пяцельны рад. Пяцельная дзірка. // Прызначаны для петляў, для апрацоўкі петляў. Пяцельны шнур. Пяцельная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

catalog(ue)

[ˈkætəlɔg]

1.

n.

1) каталёг -у m.

2) рад -у m.; сэ́рыя f.

a catalog of misfortunes — рад, сэ́рыя няўда́чаў

3) прагра́ма f., навуча́льны плян (унівэрсытэ́цкі)

2.

v.t.

1) рабі́ць каталёг

2) упі́сваць, уно́сіць у каталёг

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

фра́за, -ы, мн. -ы, фраз, ж.

1. Закончанае выказванне.

Кароткая ф.

2. Напышлівы выраз, якім прыкрываецца беднасць, ілжывасць зместу.

Не даклад, а пустыя фразы.

3. У музыцы: рад гукаў або акордаў, якія ўтвараюць невялікую, адносна закончаную частку музычнай тэмы, мелодыі.

|| прым. фра́завы, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

Ф. акцэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шпале́ра, -ы, мн. -ы, -ле́р і -аў, ж.

1. толькі мн. Матэрыял у выглядзе шырокіх палос узорыстай паперы для абклейкі сцен у жылых памяшканнях.

2. толькі мн. Шарэнгі войск па баках руху каго-н.

3. звычайна мн. Рад дрэў, хмызняку па баках дарогі (спец.).

|| прым. шпале́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

я́рус, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Рад гарызантальнага размяшчэння прадметаў адзін над другім.

Дошкі складзены ў пяць ярусаў.

2. Адзін з сярэдніх або верхніх паверхаў у глядзельнай зале.

Ложа другога яруса.

3. Рыбалоўная снасць у выглядзе доўгай вяроўкі з кручкамі (спец.).

4. Пласт зямной кары (спец.).

|| прым. я́русны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)