Мурда́сна ’брудна’. Відавочна, балтызм. Утвораны паводле жу́дасна (< жуда́), параўн. літ. mùrdyti ’пэцкаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гню́сіць разм.

1. (пэцкаць, гадзіць) beschmútzen vt, verúnreinigen vt, Kot zurücklassen*;

2. (шкодзіць каму-н.) j-m ábsichtlich schädigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пэ́цнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да пэцкаць (у 1 знач.).

2. каго. Разм. Ударыць. Славік абразіўся таксама. Каб хто ў іншым месцы гэтак зняважліва пэцнуў па твары — не паглядзеў бы ні на ўзрост, ні на пасаду, ні на што. А тут прыйшлося змаўчаць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изма́зывать несов., разг.

1. (пачкать) ма́заць, выма́зваць; пэ́цкаць;

2. (о краске и т. п.) зма́зваць, выма́зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

brukać

незак.

1. пэцкаць; брудзіць;

2. перан. пляміць; ганьбіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Ке́бзаць ’пэцкаць’ (Жыв. сл.). Магчыма, балт. паходжання (< kebsóti). Параўн. літ. kebli пакрыцца клейкай коркай’ (Фрэнкель, 233).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мы́дзгаць ’пэцкаць, брудзіцца’ (Касп.). У выніку кантамінацыі бел. вэдзгаць, вэзгаць (гл.) і рус. (эа)мыэгаць ’завэдзгаць, запэцкаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Брухіта́ць ’таптаць’ (Сцяц.). Параўн. рус. бруха́ть ’біць, таптаць, пэцкаць’, этымалогія якога не вельмі ясная. Гл. Фасмер, 1, 221.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Му́рзацца ’зацягвацца хмаркамі (аб небе)’ (Янк. 2), мурза́ціцца ’хмарыцца’ (ганц., Сл. ПЗБ). Да мурза 1, му́рзаць ’пэцкаць, чарніць, брудзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

изукра́шивать несов.

1. (придавать нарядный вид) убіра́ць, прыбіра́ць, упрыго́жваць, аздабля́ць;

2. (пачкать, уродовать) разг., ирон. размалёўваць, пэ́цкаць, паску́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)