éinzahlbar
a які́ падляга́е пла́це; за які́ трэ́ба плаці́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
záhlen
vt плаці́ць
bítte, ~! — раху́нак, калі́ ла́ска! (у рэстаране)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
extra3 [ˈekstrə] adv. асаблі́ва; дадатко́ва, у дада́так;
pay/cost extra плаці́ць/каштава́ць дадатко́ва;
I have to be extra careful. Я павінен быць асабліва ўважлівым.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
кандацье́р
(іт. condottiere)
1) кіраўнік наёмнага вайсковага атрада ў сярэдневяковай Італіі;
2) наёмны ваяка, які служыць таму, хто больш плаціць;
3) перан. чалавек, які дзеля выгады гатовы абараняць любую справу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
пераплаці́ць, ‑плачу, ‑плаціш, ‑плаціць; зак., што.
1. і без дап. Заплаціць больш, чым трэба. Пераплаціць за пакупку. □ [Касірка:] — Каму я з вас, мужчыны, сто рублёў пераплаціла? Пальчэўскі.
2. і чаго. Разм. Заплаціць, выплаціць паступова за што‑н. вялікую колькасць (грошай). Колькі я грошай пераплаціла за кнігі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
podwójnie
удвая; у два разы;
płacić podwójnie — плаціць удвая больш
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Пэнс ’урок, навука’: гето тоби тне, в другій разь не будеш такь дзёгаць (Нас.). Няясна, магчыма, звязана з пэнся ’плата, утрыманне’ (Шат.), пенсія, пенсія ’пенсія’ (Сл. ПЗБ), псраносна ’ўзнагарода, адплата’ (гл. пенсія); фанетыка сведчыць пра запазычанасць (< польск. pensja ’ўтрыманне духоўнай асобы, якая не прыпісала да пэўнай функцыі’ з лац. pensus адpendere ’важыць’, перан. ’плаціць’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
instalment [ɪnˈstɔ:lmənt] n.
1. узно́с, унёсак;
pay by instalments плаці́ць у растэрміно́ўку
2. асо́бны вы́пуск, ча́стка (кніжкі, тэлесерыяла і да т.п., якія выходзяць праз пэўны тэрмін)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
stéuerpflichtig
a які́ падляга́е абклада́нню пада́ткам, які́ пла́ціць пада́ткі, падатко́вы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
verzínsen
1.
vt камерц. плаці́ць [налі́чваць] працэ́нты
2.
(sich) дава́ць працэ́нты
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)