цяле́сны körperlich; Körper-, Léibes-;

цяле́сныя пашко́джанні Körperverletzungen pl;

цяле́снае пакара́нне Prügelstrafe f -, -n, Körperstrafe f;

цяле́снага ко́леру fléischfarben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ка́рцэр, ‑а, м.

Цёмнае і цеснае памяшканне для часовага адзіночнага зняволення (у турмах, канцлагерах і інш.). Было страшна, калі білі, калі ў пакаранне па цэлых сутках трымалі без яды, калі саджалі ў карцэр — сыры цёмны склеп, дзе вяліся пацукі і кажаны... Васілевіч.

[Ад лац. carcer — турма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпрэ́сія, ‑і, ж.

Карная мера, пакаранне з боку дзяржаўных органаў. Мы яшчэ не ведаем, як сустрэнуць нас незнаёмыя людзі. Можа пасля лютых рэпрэсій немцаў у іх ад страху застыла кроў, і яны не стануць з намі гаварыць, пабаяцца пусціць нас на свой парог. С. Александровіч.

[Лац. repressio — стрымліванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсе́дзець

1. (выклікаць аняменне) sich (D) etw. steif sitzen*;

2. (адбыць пакаранне) ábsitzen;

адсе́дзець свой тэрмін séine Zeit ábsitzen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

kamienować

незак.

1. закідваць камянямі (пакаранне смерцю);

2. кідаць каменем

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyćwiczenie

н.

1. навучанне;

2. вывучка; спрыт;

3. пакаранне дубцамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Máßreglung, Máßregelung

f -, -en

1) пакара́нне, спагна́нне

2) звальне́нне (як карная мера)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ЗЛАЧЫ́ННАСЦЬ,

сукупнасць усіх фактычна ўчыненых проціпраўных дзеянняў (злачынстваў), за кожнае з якіх прадугледжана крымін. пакаранне; масавая негатыўная сацыяльна-прававая з’ява. Аналіз каранёў, прычын, характару і структуры З. дае магчымасць выпрацоўваць і ажыццяўляць меры па яе папярэджанні. Гл. таксама Адказнасць юрыдычная, Арганізаваная злачыннасць.

т. 7, с. 73

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Тро́пка (трёпка) ‘пакаранне, біццё’ (Растарг.), ‘наганяй з асаблівай злосцю і лаянкай’ (Юрч. Сін.). Хутчэй за ўсё, з рус. трёпка, ад трепа́ть (гл. трапа́ць 1) у сувязі з малой прадуктыўнасцю словаўтваральнага тыпу на ‑ка са значэннем “адцягненага дзеяння” ў народных гаворках (Сцяцко, Афікс, наз., 87).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vicarious [vɪˈkeəriəs]adj.

1. чужы́, не свой;

feel vicarious pleasure перажыва́ць чужу́ю ра́дасць

2. які́ дзейнічае на кары́сць і́ншых; які́ пакутуе за і́ншых;

vicarious punishment пакара́нне за чужу́ю віну́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)