пацо́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Цокаць некаторы час.

2. Разм. Пайсці, пабегчы, цокаючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згавары́цца, -вару́ся, -во́рышся, -во́рыцца; зак., з кім.

1. Дамовіцца адносна якіх-н. дзеянняў.

З. пайсці ў ягады.

2. Дасягнуць узаемнага разумення, пагаднення ў размове.

З табой не згаворышся.

|| незак. згаво́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змы́цца, змы́юся, змы́ешся, змы́ецца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ад мыцця сысці, знікнуць.

Плямы змыліся.

2. перан. Пайсці адкуль-н., знікнуць (разм.).

З. з заняткаў.

|| незак. змыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпра́віцца, -ра́ўлюся, -ра́вішся, -ра́віцца; зак.

Паехаць, пайсці, накіравацца ў дарогу.

А. ў падарожжа.

Цягнік адправіўся ў чатыры гадзіны.

◊

Адправіцца да святых на чай — памерці.

|| незак. адпраўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. адпраўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпрасі́цца, -рашу́ся, -ро́сішся, -ро́сіцца; зак.

Папрасіць дазволу пайсці або паехаць куды-н., не ўдзельнічаць у чым-н.

А. з работы.

Ад смерці не адкупішся і не адпросішся (прыказка).

|| незак. адпро́швацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Паталачы́цца ’пацягнуцца, пайсці, пасунуцца’ (Касп.), ’павалачыцца’ (нясв., Сл. ПЗБ). У выніку кантамінацыі з таўчыся і павалачыцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

молото́к малато́к, -тка́ м.;

◊

продава́ть, пойти́ с молотка́ прадава́ць, пайсці́ з малатка́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поби́ться прям., перен. пабі́цца;

поби́ться об закла́д пайсці́ ў закла́д, залажы́цца, закла́сціся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пото́пать сов., разг.

1. (топнуть несколько раз) пату́паць;

2. (пойти) пату́паць, пайсці́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адправа́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго.

Разм. Прымусіць пайсці адкуль‑н.; груба, бесцырымонна адаслаць; прагнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)