лі́тый, ‑ю, м.
Хімічны элемент, мяккі, вельмі лёгкі шчолачны метал серабрыста-белага колеру, які выкарыстоўваецца пераважна ў ядзернай энергетыцы.
[Ад грэч. lithios — каменны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пало́ній, ‑ю, м.
Спец. Радыеактыўны хімічны элемент, мяккі серабрыста-белы метал, падобны па сваіх уласцівасцях на тэлур і вісмут.
[Названы ў гонар Польшчы; лац. Polonia.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тальк, ‑у, м.
Слаісты мяккі мінерал белага або блакітнага колеру, які выкарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне ў выглядзе парашку.
[Ням. Talk з араб.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
воск (род. во́ску) м. воск;
○ го́рны в. — мин. го́рный воск;
◊ мя́ккі як в. — мя́гкий как воск
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
downy
[ˈdaʊni]
adj.
1) пушы́сты; мя́ккі, пу́хкі
2) пухо́вы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
палата́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які вымаўляецца з дадатковым пад’ёмам сярэдняй часткі языка да паднябення; мяккі (аб зычных гуках). Палатальныя гукі.
[Ад лац. palatalis.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пу́хкі ’пышны, пульхны, порысты’ (ТСБМ; Шат., Др.-Падб.; лаг., Сл. ПЗБ; Воўк-Лев., Татарк., 182); пу́хкы ’тс’ (Клім.), пухкі́ ’пульхны, мяккі, дрыгвяністы’ (ТС), параўн. укр. пухки́й ’порысты, мяккі’. Ад пу́хаць, пу́хкаць ’брадзіць, ферментаваць’, па узору мя́ккі, лёгкі і пад.; параўн. падобныя дэрываты з іншай семантыкай: славен. púhek ’рэдкі; абвіслы (пра адзенне)’, славац. дыял. puchký ’вільготны, мокры’ і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
suave [swɑ:v] adj. пачці́вы, ве́тлівы, мя́ккі, даліка́тны;
suave manners даліка́тныя мане́ры;
a suave speech ліслі́вая размо́ва
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
крэ́йда Выкапнёвая белая вапна; мяккі мучністы вапняк (БРС).
□ ур. Крэйдзікава (поле) каля в. Васькавічы Слаўг.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
палаталізава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад палаталізаваць.
2. у знач. прым. Які падпаў пад уплыў палаталізацыі; мяккі. Палаталізаваны зычны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)