ramble

[ˈræmbəl]

1.

v.i.

1) хадзі́ць; блука́ць; вандрава́ць

2) паўзьці, распаўза́цца; віцца (пра расьлі́ну)

3) мало́ць языко́м, балбата́ць

2.

n.

прахо́дка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Тало́ць ’таўчы’ (?): буду табе і талоць і малоць (бялын., Жарт. песні). Магчыма, захаваная ў песні поўнагалосная форма, што ўзыходзіць да прасл. *teltʼi, гл. таўчы. Аднак нельга выключыць змену слова ў выніку рыфмоўкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Меляя́ ’той, хто меле языком’ (Янк. 3.). Рус. пск., цвяр., валаг., вяц. мелея ’тс’, ’млён’, ’млын’, ’млынар’, серб.-харв. мељаја ’мліва’, ’млын, кола якога круціць конь або асёл’. Прасл. melěja. Да малоць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gibber

[ˈdʒɪbər]

1.

v.i.

1) гавары́ць абы́ што, мало́ць; балабо́ніць

2) гавары́ць ху́тка і невыра́зна, балбата́ць, саката́ць

2.

n.

балбатня́ f., трапа́ньне языко́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Лебязіць ’ліслівіць’ (Бяльк.). Укр. лебезувати ’заляцацца’, ’малоць языком’, лебедіти ’балбатаць’, ’спяваць’, ’канькаць’, рус. лебезить ’выдыгаць’, ’падлабуньвацца’, наўг. ’падманваць’ (лебезить), ’балбатаць, плявузгаць’, цвяр. ’лапатаць, гаварыць хутка’, смал. лебезила ’ліслівец’, кастр., наўг., перм. лебеза ’тс’ — другая ступень чаргавання галоснай асновы: рус. пск., перм., валаг. лабза, лабза і лобза ’ліслівец’, валаг., цвяр., уладз., тамб. лабзить ’удыгаць, дагаджаць, падлашч-вацца’, лобзать ’цалаваць’, славен. labęzati ’балбатаць, малоць’ і да таго падобныя экспрэсіўныя словы ў іншых слав. мовах (гл. Слаўскі, 4, 15; Фасмер, 2, 471; Бязлай, 2, 118) з асновай *lab‑ / ЧаЫі‑/*leb‑ (Покарны, 651, 655–657).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́фе, нескл., м.

1. Трапічнае дрэва або куст сямейства марэнавых, з насення якіх гатуюць асобы напітак; кафейнае дрэва.

2. зб. Насенне гэтага дрэва. Малоць кофе. // Парашок з размолатага насення гэтага дрэва, а таксама заменнік такога парашку‑, кава (у 1 знач.). Жалудовы кофе.

3. Напітак, прыгатаваны з такога парашку; кава (у 2 знач.). Піць кофе.

•••

Чорны кофе — моцны кофе без малака, без смятанкі.

[Гал. koffee з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blab

[blæb]

-blabbed, -bbing

1.

v.

выдава́ць сакрэ́т, балбата́ць, мало́ць языко́м

2.

n.

1) балбатня́ f., пустасло́ўе n.

2) балбату́н -а́ m., балбату́ха f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

prattle

[ˈprætəl]

1.

v.

1) лепята́ць; гавары́ць невыра́зна (як дзіця́)

2) балбата́ць, мало́ць языко́м

3) зюзю́каць (як немаўля́тка)

2.

n.

лапата́ньне, зюзю́каньне, балбата́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gabble

[ˈgæbəl]

1.

v.i.

1) мало́ць языко́м

2) балбата́ць; саката́ць

3) гагата́ць (пра гусь)

2.

n.

1) балбатня́ f.

2) го́гат -у m. (гусе́й)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Прадзе́л ’дробныя грачаныя крупы’, ’прамежак паміж зубамі’ (іўеў., Сл. ПЗБ). З рус. пробел ’дробныя грачаныя крупы’, ’адтуліна, праём’, ’прабор ў валасах’ і г. д. < проделывать //проделать < делать < прасл. *delati. Параўн. у спец. значэнні проделывать крупумалоць, драць крупы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)