◎ Ламавіца ’хвароба’ (паўн.-зах., КЭС). Да ламіць, ламаць. Утворана, як і іншыя назвы хвароб: трасавіца, зяба‑ віцы, пухлявіца, жаўтавіца і г. д. Аб суф. ‑авіца гл. Сцяцко (Афікс. наз., 82).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Ламне́нена, у ломнёнено (відавочна, з у ламнёніну) ’тэхніка ткання ў чатыры ніткі ў дыяганаль’ (Уладз.). З lom‑ёп‑іп‑а. Да ламаць (гл.). Іншыя палескія сінонімы: у чыноватыну, у косіцы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скаро́жыць ‘сагнуць, зламаць’ (Касп.), ‘знявечыць’ (Сцяшк. Сл.), ‘скрывіць’ (дзярж., Гіл.), ‘паралізаваць’ (шчуч., ваўк., Сл. ПЗБ). Да каро́жыцца ‘рабіць сутаргавыя рухі’ (гл.), карэ́жыць ‘гнуць, ламаць, выварочваць з коранем’ (Стан.), карэжыцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каме́дыя

(лац. comoedia, ад гр. komodia)

1) драматычны твор з вясёлым, гумарыстычным або сатырычным зместам;

2) перан. прытворства, крывадушнае разыгрыванне якой-н. ролі з пэўнай мэтай (напр. ламаць камедыю).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

◎ Лама́ха ’жанчына, якая вядзе першасную апрацоўку льну’ (Жд. 1), ’церніца’ (Шат.). Толькі беларускае. Утворана пры дапамозе суф. ‑х‑а (Сцяцко, Афікс. наз., 73) ад ламаць (гл.). Параўн. таксама ламака© (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

łamać

łam|ać

незак.

1. ламаць;

~ie mnie w kościach — у мяне ломіць у касцях;

2. перан. парушаць;

~ać zasady — парушаць прынцыпы;

3. перан. пераадольваць;

~ać sobie głowę — ламаць галаву

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прылама́ць у выразе прылама́ць языка ’навучыцца гаварыць’ (Ян.). Да лама́ць (гл.) з пашырэннем семантыкі, якое працягвае прасл. *lamati са значнай семантычнай базай (ЭССЯ, 14, 25–26). Гл. таксама ЕСУМ, 3, 188–189.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wring one’s hands

а) лама́ць ру́кі (ад ро́спачы, го́ра)

б) мо́цна паціска́ць

He wrung his old friend’s hand — Ён мо́цна паці́снуў руку́ свайму́ старо́му ся́бру

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kruszyć

незак.

1. крышыць, драбіць;

~ć chleb dla wróbli — крышыць хлеб для вераб’ёў;

woda kruszyć skały — вада камень точыць;

2. ламаць; разбураць;

kruszyć kopie o co — ламаць коп’і з-за чаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пералама́ць (пырылома́ты) ’пераараць іржышча’ (стол., Нар. лекс.), пірілума́ць (па́хыту) ’апрацаваць бараной адзін раз’ (Юрч. СНЛ), пераламі́цца ’пераламацца’ (Бяльк.). Да пера- і лама́ць (гл.), параўн. перамяша́ць ’пераараць папар вясною’, перабіва́ць ’баранаваць перад сяўбой’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)