зашчапі́ць, mit Háken schlíeßen*, zúhaken vt, éinhaken vt (на кручок); verríegeln vt, éinriegeln vt, zúriegeln vt (на зашчапку, засаўку)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
я́кар, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Металічны стрыжань з лапамі, які прымацоўваецца да ланцуга і апускаецца на дно для ўтрымання на месцы судна, бакена, плывучага маяка і пад.
Стаяць на якары.
Кінуць я. (стаць на якар). Аддаць я. (апусціць). Выбіраць якары (паднімаць). Зняцца з якара.
Я. ратунку (перан.: апошні сродак ратунку, апошняя надзея).
2. Частка электрычнай машыны, якая ўтрымлівае на сабе абмотку (спец.).
3. Рыбалоўны кручок з трыма зубцамі (разм.).
|| прым.я́карны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́гін
1. Кругавы заварот ракі, калена (БРС). Тое ж за́вараць, за́хін, кручок, выгіна́стасць, лучок, за́хісць (Слаўг.), вы́гіб (БРС).
2. Паглыбленне, нізіна (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
наса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.
1.Дзеяннепаводледзеясл. насадзіць 2 (у 1 знач.).
2. Прынада для рыб, якая насаджваецца на кручок. Ціхі ўсплёск вады, і шнур з насадкаю апускаецца на дно віра.Ваданосаў.
3. Частка апарата, якая надзяваецца на што‑н. Канічная пасадка. Кальцавая пасадка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ánbeißen
*
1.
vt надку́сваць
2.
vi папа́сціся на кручо́к
der fisch beißt an — ры́ба то́ркае
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
адшчапі́цца, адшчапля́цца
1. (адвальвацца) sich ábspalten, ábsplittern vi (s), sich ábsplittern, ábbrechen*vi (s);
2. (адчыняцца – пра кручокі пад.) sich áufklinken
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пачапі́цца, ‑чашлюся, ‑чэпішся, ‑чапіцца; зак.
1. Зачапіцца, падчапіцца. У маіх вачах так і стаяў той момант, калі сом пачэпіцца на мой кручок і дзябёлая жардзінка пачне выгінацца, утрымліваючы вялікую рыбіну.Лупсякоў.
2.Разм. Павіснуць, учапіцца — пра ўсіх, многіх. [Зыбін:] Старая будзе так рада!.. Сястрычкі на шыю пачэпяцца, выцалуюць!Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
за́зубень, ‑бня, м.
1. Выступ, зуб на якім‑н. інструменце, прыладзе, дэталі машыны. Парка коней кружыла кола, зазубні якога чапляліся за адмысловую драўляную шасц[ярню].Сабаленка.
2.Абл. Рыбалоўны кручок. — А божачка ж мой, — залапатаў.. [Францкевіч], заграбаючы жменяю зазубні. — І падвойныя, і малыя, і вялікія. Во гэты на добрага шчупака.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Выпрастаць, распрастаць сагнутае. Рыбіна, схапіўшы жыўца на такой жарліцы, разагне мяккі кручок на канцы спіралькі і пачне сцягваць лёску пад лёд.Матрунёнак.Кавалак паслушна лёг на вызначанае яму месца на версе шліхты. Мужчыны разагнулі натруджаныя спіны і крыху адсапліся.Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Скарако́л ‘дзве ніткі, скручаныя ў адну’ (Жд. 2). Казлова (Этимология–1982, 51) параўноўвае з балг.крачо́л ‘калашына’, дыял.краке́л ‘крук, кручок’, макед.кракел ‘крук’, в.-луж.kročel ‘крок’, на падставе якіх узнаўляецца прасл.*(s)korkъlъ/*(s)korčьlъ, дэрываты прасл.*(s)korkъ, што з семантычнага боку недастаткова абгрунтавана. Параўн. карачкі і карачун (гл.).