cage

[keɪdʒ]

1.

n.

1) кле́тка f. (для зьвяро́ў, пту́шак)

2) вастро́г -у m.

3) пад’ёмная кле́тка ў лі́фце

4) бра́мка ў хаке́і

2.

v.t.

садзі́ць у кле́тку, трыма́ць у кле́тцы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

staircase [ˈsteəkeɪs] n. ле́свіца (у будынку), схо́ды, ле́свічная кле́тка;

a corkscrew/spiral/win ding staircase віты́я схо́ды;

a principal staircase пара́дная ле́свіца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ко́йка 1 ’ложак’ (Бяльк., Сцяшк.). Запазычанне праз рус. койка з гал. kooi ’тс’.

Ко́йка 2 ’кош або лодка з дзіркамі ў дне для перавозкі свежай рыбы’ (ТС). Да койка 1. Параўн. гал. kooi ў значэнні ’клетка, кашара’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жы́ўчык, ‑а, м.

1. Разм. Прыкметнае біццё артэрыі (пераважна на скроні); нервовае торганне павека. [Верхаводка:] І наогул, давай пра жонку не будзем. А то ў мяне ажно жыўчык пад вокам пачаў дрыжаць. Вось, бачыш? Губарэвіч.

2. Мужчынская палавая клетка; сперматазоід.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клеть

1. (помещение) клець, род. кле́ці ж., кладо́ўка, -кі ж.;

2. (подъёмная) горн. клець, род. кле́ці ж., кле́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валакно́, ‑а; мн. валокны, ‑аў; н.

1. Ніткападобная эластычная пасма расліннага, мінеральнага або штучнага паходжання, з якой вырабляюць пражу, вату і пад. Ільняныя валокны. Штучнае валакно. Валокны цэлюлозы.

2. Выцягнутая ў даўжыню клетка расліннай або жывёльнай тканкі. Валокны драўніны. Нервовыя валокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Перакле́так, перакле́ць ’каморка ля ганку клеці’ (Нас., Касп.: паст., Сл. ПЗБ), перэкле́ць ’шырокі ганак з навесам перад дзвярамі ў клець’ (ТС). З ⁺перад‑клетак, ⁺перадклець. Да перад і клець (гл.); перэкле́тка ’перагародка паміж клеткамі’ (ТС) да пера- і кле́тка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мікраспарацы́т

(ад мікраспора + -цыты)

мацярынская клетка, з якой у выніку меёзу ўтвараецца тэтрада мікраспор.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

нейро́н

(гр. neuron = жыла, нерв)

нервовая клетка разам з адросткамі, якія ад яе адыходзяць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

thorax

[ˈӨɔræks]

n., pl. thoraxes, thoraces [-si:z]

1) Anat., Zool. грудна́я кле́тка

2) (у членістано́гіх) ту́лава n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)