Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Áltbauwohnung
f -, -en кватэ́ра ў стары́м до́ме
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Кватэ́раваць ’часова жыць у каго-н., наймаючы кватэру, памяшканне’ (КЭС, лаг., Янк. I), ’размяшчацца, быць на пастоі (пра войска)’ (ТСБМ). Гл. кватэра1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
я́вочныйв разн. знач.я́вачны;
я́вочная кварти́рая́вачная кватэ́ра;
я́вочный поря́докюр.я́вачны пара́дак.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Кватарава́ць ’часова жыць у каго-н., наймаючы кватэру, памяшканне’ (ТСБМ, КЭС, лаг., Янк. I), ’размяшчацца, быць на пастоі (пра войска)’ (ТСБМ). Гл. кватэра1.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць свабодным, парожнім, нікім або нічым не занятым.
Кватэра аслабанілася.
Посуд аслабаніўся.
2. Вызваліцца (ад працы, спраў).
А. ад абавязкаў.
|| незак.аслабаня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
|| наз.аслабане́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
condominium[ˌkɒndəˈmɪniəm]n.AmE
1. суме́снае домаўлада́нне; кааператы́ўны жылы́ дом, кааператы́ў
2.кватэ́ра ў кааператы́ўным жылы́м до́ме
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
lodging[ˈlɒdʒɪŋ]n.
1. (часовае) жыллё
2.pl.lodgings наёмная кватэ́ра;
He lives in lodgings. Ён здымае кватэру.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
камуна́льны
(фр. communal, ад лац. communis = агульны)
які адносіцца да гарадской гаспадаркі (напр. к-ая кватэра, к-ыя паслугі).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Ста́нцыя ‘месца прыпынку транспартных сродкаў, вакзал’ (ТСБМ, Бяльк.), ‘кватэра, часовае жыллё, станцыя, заезны дом’ (Нас.), ста́нца ‘станцыя’ (Сл. Брэс.), ста́нцыя ‘тс’ (гродз., Сл. ПЗБ), ста́нцая ‘пакой, памяшканне’ (Сержп.), ста́нця ‘тс’ (Сл. рэг. лекс.). Ст.-бел.станция, станцыя ‘кватэра, месца пастою’, ‘абавязак утрымання праезджых службовых асоб’ (1545 г.) з ст.-польск.stancyja (Булыка, Лекс. запазыч., 190). Сучаснае слова таксама з польск.stancja ‘станцыя’, якое, па адной версіі, узыходзіць да італ.stanza ‘пакой, жыллё’, нар.-лац.stanzia (Мацэнаўэр, Cizí sl., 312; Брукнер, 513; Булыка, там жа), а па другой — з больш ранняга stacja ‘кватэра, заезны дом’ з назалізацыяй у выніку ўплыву слова стан (Слаўскі, JP, 38, 1958, 229; Дзікенман, RS, 21, 196, 139). Польск.Stacja < лац.statiõ стаянка, прыпынак’ (Брукнер, 512; SWO, 699). Гл. ЕСУМ, 5, 396.