venomous [ˈvenəməs] adj.

1. ядаві́ты (пра расліны, жывёлы і да т.п.)

2. fml зласлі́вы, злы; ядаві́ты; з’е́длівы;

a venomous look зласлі́вы по́зірк;

venomous criticism з’е́длівая кры́тыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пасіяна́т ’запальчывы, злы’, пасіянатка ’запальчывая жанчына’ (Нас.). Запазычана з польск. (ад шляхты) pasjonat, pasjant, pasyjant ’тс’ < pasja (Варш. сл., 4, 75) > писія 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Выпаўзык, вы́пыўзык ’вужавінне’ (Бяльк.), выпуўзык праныра, пралаза’ (там жа). Запазычанне з рус. дыял. (цэнтр. і ўсх.) вы́ползок ’вужавінне; змеянё; злы чалавек’ якое да выпаўзці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

disagreeable

[,dɪsəˈgri:əbəl]

adj.

1) не да сма́ку, непрые́мны, нясьце́рпны

2) не ў гумо́ры, злы, дражлі́вы, сварлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

genie

[ˈdʒi:ni]

n.

дух, джын -а m. (до́бры або́ злы́ дух у ара́бскай і пэрсы́дзкай міталёгіі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

язычо́к в разн. знач. язычо́к, -чка́ м.;

злой у него́ язычо́к! злы ў яго́ язычо́к!;

язычо́к колоко́льчика язычо́к званка́ (звано́чка);

язычо́к замка́ язычо́к замка́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

падве́й ​1, ‑ю, м.

Шматгадовая балотная травяністая расліна сямейства асаковых, насенне якой мае доўгія бліскучыя белыя валасні.

падве́й ​2, ‑ю, м.

1. У старажытнай міфалогіі беларусаў — злы дух, які круціцца ў віхры, прыносіць разбурэнні і незвычайныя хваробы.

2. Уст. Хвароба, якая здараецца, калі прахопіць скразняком; параліч. У хворай падвей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zérberus

m -, -se

1) міф. Цэ́рбер

2) перан. жарт. цэ́рбер (пільны і злы вартаўнік)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ *Нічаге́за (нічогеза) ’злая жанчына’: Той то вельмі добрэз‑ ный, а вона нічогеза (ТС). Ад нічогі ’дрэнны, злы’, экспрэсіўны суфікс ‑еза, параўн. малёнезя ’немаўля’ (Карскі 2-3, 31).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

demonic

[dɪˈmɑ:nɪk]

adj.

1) д’я́бальскі, дэмані́чны; лю́ты, нечалаве́чы

2) злы; шалёны, разью́шаны

3) апанта́ны, апанава́ны злым ду́хам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)