◎ *Памярэ́ча, помырэча ’мор; перан. злы, дакучлівы чалавек’ (Клім.). Дэрыват з суф. ‑эч‑а ад памерці < тегН (гл. мерці) (Сцяцко, Афікс. наз., 97).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ге́ній, -я і -ю, мн. -і, -яў, м.

1. -ю. Самая высокая ступень творчай адоранасці, таленавітасці.

Музычны г.

Чайкоўскага.

2. -я. Чалавек, надзелены такой адоранасцю.

Творчасць геніяў.

3. -я. У старажытнарымскай міфалогіі: дух — заступнік чалавека, які кіруе яго жыццём і прадвызначае характар.

◊

Добры геній — той, хто памагае каму-н., аказвае на каго-н. дабратворны ўплыў.

Злы геній — той, хто аказвае на каго-н. дрэнны ўплыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Úngeist

m -(e)s пагардл.

1) злы [нядо́бры] дух

2) нядо́брыя ду́мкі, нядо́бры настро́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Unius dementia efficit multos

Шаленства аднаго перадаецца многім.

Безумие одного передаётся многим.

бел. Злы прыклад і добрага псуе. Адзін другога даводзіць да ліхога. 3 лядачым спазнаўся, з розуму спаўся.

рус. Дурной пример заразителен.

фр. Les mauvaises exemples sont contagieux (Дурные/плохие примеры заразительны).

англ. One fool makes many (Один дурак порождает много).

нем. Ein Bube macht mehr Buben (Один подлец порождает много).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

venomous [ˈvenəməs] adj.

1. ядаві́ты (пра расліны, жывёлы і да т.п.)

2. fml зласлі́вы, злы; ядаві́ты; з’е́длівы;

a venomous look зласлі́вы по́зірк;

venomous criticism з’е́длівая кры́тыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

*Выпаўзык, вы́пыўзык ’вужавінне’ (Бяльк.), выпуўзык праныра, пралаза’ (там жа). Запазычанне з рус. дыял. (цэнтр. і ўсх.) вы́ползок ’вужавінне; змеянё; злы чалавек’ якое да выпаўзці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пасіяна́т ’запальчывы, злы’, пасіянатка ’запальчывая жанчына’ (Нас.). Запазычана з польск. (ад шляхты) pasjonat, pasjant, pasyjant ’тс’ < pasja (Варш. сл., 4, 75) > писія 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

disagreeable

[,dɪsəˈgri:əbəl]

adj.

1) не да сма́ку, непрые́мны, нясьце́рпны

2) не ў гумо́ры, злы, дражлі́вы, сварлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

genie

[ˈdʒi:ni]

n.

дух, джын -а m. (до́бры або́ злы́ дух у ара́бскай і пэрсы́дзкай міталёгіі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

язычо́к в разн. знач. язычо́к, -чка́ м.;

злой у него́ язычо́к! злы ў яго́ язычо́к!;

язычо́к колоко́льчика язычо́к званка́ (звано́чка);

язычо́к замка́ язычо́к замка́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)