góral

м. горац; гураль (жыхар Татраў)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

inmate [ˈɪnmeɪt] n.

1. пацые́нт (псіхіятрычнай бальніцы); жыха́р (прытулка)

2. зняво́лены (у турме)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вяско́вы dörflich, Dorf-; ländlich, Land-;

вяско́вы жыха́р Dórfbewohner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

еўрапе́ец, ‑пейца, м.

Жыхар або ўраджэнец Еўропы. Першыя еўрапейцы, якія прыехалі ў Аўстралію пасля адкрыцця гэтага кантынента, былі надзвычай здзіўлены вонкавым выглядам адной жывёліны. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паса́дскі, ‑ая, ‑ае.

Гіст.

1. Які мае адносіны да пасада (у 1, 2 знач.). Пасадскія людзі.

2. у знач. наз. паса́дскі, ‑ага, м. Жыхар пасада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сібары́т

(гр. sybarites = жыхар старажытнагрэчаскай калоніі Сібарыс)

распешчаны, раздураны раскошаю чалавек, багаты спешчаны гультай.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

southerner

[ˈsʌðərnər]

n.

жыха́р по́ўдня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cave dweller

пячо́рны жыха́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Oriental

[,ɔriˈentəl]

n.

жыха́р усхо́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аднасяльча́нін, -а, мн. -ча́не і (з ліч. 2, 3, 4) -ча́ніны, -ча́наў і -ча́н, м., чый або з кім.

Жыхар або ўраджэнец сяла ў дачыненні да каго-н. з гэтага ж сяла.

|| ж. аднасяльча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)